เธอยังงดงามเหลือเกินในฝันรอยยิ้มเธอยังอ่อนหวานเหมือนเคยกายเธอยังหอมตรึงใจ ฉันจำไม่ลืมแต่มันคงเป็นความฝันสองมือยังคว้าไร้จุดหมายฉันตื่นมาพบว่าไม่มีเธอข้างกาย* ความจริงมันช่างโหดร้าย ข้างกายมันว่างเปล่าเหน็บหนาวคนเดียวอย่างนี้มาแสนนานจะภาวนาแค่ไหน ให้เราได้พบกันไม่มีวันที่เธอนั้นจะกลับมาฉันรู้ว่าคงไม่อาจเปลี่ยนมันความฝันคงไม่มีวันเป็นจริงถึงแม้สวยงามเพียงใดไม่ใช่ความจริงไม่มีเธอในอ้อมกอดฉันอ้อนวอนจนน้ำตาหมดไปคร่ำครวญแค่ไหนก็ไม่มีเธอข้างกาย(ซ้ำ *)ขอแค่เพียงสักนาทีได้ไหมขอให้ความฝันกลายเป็นความจริง(ซ้ำ *)ความจริงมันช่างโหดร้าย ข้างกายมันว่างเปล่าปวดร้าวคนเดียวอย่างนี้มาแสนนานจะภาวนาแค่ไหนก็คงไม่สำคัญไม่มีวันที่ความฝันกลายเป็นจริง
l 
