สาปดอกสร้อย

 

สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย “คณะดอกสร้อย” เป็นที่ร่ำลือไปทั้งนครเขลางค์ ว่าเป็นคณะการแสดงเร่ที่สร้างความบันเทิงได้อย่างน่าประทับใจ การรำฟ้อนของดอกสร้อย ช่างงดงามอ่อนช้อย โดยเฉพาะความงามของเธอ..ไม่ว่าชายหรือหญิง หนุ่มหรือแก่ ตั้งตารอคอยชมการแสดงของเธอสักครั้งในชีวิต โดยหารู้ไม่…ภายใต้ความงามของดอกสร้อย มีบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวซ่อนอยู่
………………………………………………………………………………………………..
ดอกสร้อย (ทิสานาฏ ศรศึก) ฟ้อนร่ายรำตามจังหวะเสียงสะล้อซอซึง…. ใบหน้ายิ้มพริ้มเพราให้ผู้ชม แต่ทุกครั้งที่ดอกสร้อย หันไปเจอ ฟองจันทร์ (ณหทัย พิจิตรา) แม่เลี้ยง ภาพแห่งความเศร้าและขมขื่นก็ปรากฏชัดขึ้นในใจ…..หลังจากแม่ตายด้วยไข้ป่า คำป้อน (ศตวรรษ ดุลยวิจิตร) แต่งงานใหม่กับฟองจันทร์ ฟองจันทร์เกลียดชังลูกเลี้ยงหาทางกลั่นแกล้งดอกสร้อย สารพัด ดอกสร้อยจำต้องยอมฟองจันทร์ เพราะรู้ว่าคำป้อนรักและหลงฟองจันทร์มาก…

ฟองจันทร์ มีลูกให้กับคำป้อน ชื่อ ซอมพอ (พรชดา เครือคช) ยุยงให้ลูกเกลียดชังดอกสร้อย ซอมพอจึงกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจและจิกใช้ดอกสร้อย…ซอมพอ หนีไปเล่นน้ำตกแล้วพลาดตกน้ำ..ดอกสร้อยไปช่วยไว้ได้ ฟองจันทร์เข้าใจผิดคิดว่าดอกสร้อยแกล้งซอมพอ..ผลักดอกสร้อยตกน้ำ!!…..ไผ่ (นนทพันธ์ ใจกันทา ) ว่ายน้ำมาช่วยดอกสร้อย…เด็กทั้ง 2 จึงกลายเป็นเพื่อนรักที่คอยช่วยเหลือกัน เพราะไผ่เองเป็นเด็กกำพร้าที่มาอาศัยอยู่กับคำป้อน….

ขุนฤทธิไกร (ชัย) (วงศกร ปรมัตถากร) นายตำรวจหนุ่มหล่อมีฝีมือเชิงมวยและเชิงดาบ รับข่าวจากม้าเร็วว่า.. ทองคำ (สุเชาว์ พงษ์วิไล) ผู้เป็นพ่อ ถูกฆ่าตายระหว่างเดินทางไปไหว้พระธาตุลำปางหลวง ขุนฤทธิไกร ออกเดินทางพร้อม นายเปรื่อง (วีรคณิศร์ กานต์วัฒนากุล) เพื่อนชาวอยุธยา ที่มีวิชาอาคม ขุนฤทธิไกรเห็นศพพ่อก็แปลกใจที่ร่างกายโดนแหวกท้องตับไตไส้พุงหายไป…..นายผิน (ถนอม สามโทน) คนรับใช้บอกว่าโดนผีกะฆ่าตาย แต่ นายปัน (สร้อย สารคาม) บอกว่าโดนโจรป่าฆ่าแล้วปล่อยให้สัตว์กิน ขุนฤทธิไกรสัญญาต่อหน้าศพจะฆ่าคนผิด….ไม่ว่าเป็นคนหรือผี !!!

ดอกสร้อย ออกเดินทางพร้อมชาวคณะนักดนตรีไปยังบ้านผาหมอก.. หมู่บ้านห่างไกลในหุบเขาอันซับซ้อน ตามคำเชิญของ ผู้ใหญ่สัก (สุรวุฑ ไหมกัน) ที่ต้องการให้ดอกสร้อย มาแสดงให้ นางบัวศรี (สายธาร นิยมการณ์) เมียที่ตรอมใจด้วยโรคประหลาด ขาทั้ง 2 ข้างเดินไม่ได้.. ผู้ใหญ่สัก หวังว่าการแสดงของคณะดอกสร้อย จะทำให้นางมีชีวิตชีวาขึ้น ระหว่างการเดินทางของคณะดอกสร้อย กลุ่มโจรป่าได้บุกปล้นและจับตัวดอกสร้อย และซอมพอ ไปขืนใจ….ขุนฤทธิไกร และนายเปรื่อง ช่วยทั้ง 2 ไว้ได้…ดอกสร้อย ซาบซึ้งและประทับใจที่ขุนฤทธิไกร ช่วยชีวิต ขุนฤทธิไกรก็ถูกชะตาดอกสร้อย ยิ่งเห็นความอ่อนแอก็เป็นห่วงกลัวเกิดเหตุร้าย อาสาจะไปส่งให้ถึงหมู่บ้าน…แต่ดอกสร้อย ไม่ยอม เลือกที่จะไปกันเอง

ตะวันลับขอบฟ้า..เสียงดนตรีบรรเลงเสนาะทั่วเชิงดอย…..ขุนฤทธิไกรตามเข้ามาในหมู่บ้านเห็นดอกสร้อย ร่ายรำก็เหมือนต้องมนต์ในความงามของลีลาการร่ายรำ มีพลังบางอย่างที่ทำให้ดอกสร้อย ดูแข็งแรงและมีพลังชีวิตแตกต่างจากช่วงกลางวันที่อ่อนแอเปราะบาง ทันใดนั้น.. กลุ่มโจรป่าบุกเข้ามาปล้นชาวบ้านแล้วลากตัวดอกสร้อย ออกไป!!..ดอกสร้อยร้องขอชีวิต ไล่ให้โจรป่ารีบหนีไปก่อนที่จะต้องตาย…โจรป่าไม่ฟังเสียงห้ามใดๆ…ผีกะ วิญญาณร้าย (วรรษธนศม เมฆสุวรรณ) ในร่างดอกสร้อย ออกอาละวาดไล่ฆ่าตาย…..ดอกสร้อยรู้สึกตัวอีกทีพบว่ามือ ปาก เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดของโจร ดอกสร้อยกรีดร้องเสียใจ…คำป้อนปลอบใจดอกสร้อยพร้อมขอโทษที่ทำให้ดอกสร้อย ต้องเผชิญชะตากรรมแบบนี้

ย้อนไปเมื่อสองสามปีก่อน..ไม่มีใครสนใจชมการแสดงคณะดอกสร้อย และซ้ำร้ายดอกสร้อย ล้มป่วยง่าย ไม่สามารถแสดงได้ ฟองจันทร์สั่งให้คำป้อนตัดดอกสร้อย ออกจากคณะ ทิ้งดอกสร้อยไว้ที่บ้านป่าเพียงลำพัง…ดอกสร้อย ออกตามหาพ่อ เห็นผีกะกำลังจะฆ่าคำป้อน…ดอกสร้อยร้องขอชีวิต ผีกะโดนพรานเวทย์ไล่ล่า ขอสิงร่างดอกสร้อย แลกกับชีวิตคำป้อน ดอกสร้อยจึงยอมให้ผีกะสิงร่างนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา!! ดังนั้นทุกครั้งหลังจากแสดง..คำป้อนจึงต้องเอาเป็ดไก่มาให้ผีกะกินบนเรือนพักของดอกสร้อย ผีกะจึงช่วยให้ดอกสร้อยมีพลังชีวิต สามารถร่ายรำได้อย่างทรงพลัง!!

ขุนฤทธิไกร ตกใจกับสภาพศพโจรป่าที่ถูกฆ่าตาย.. พยายามสืบหาความจริง เหตุการณ์นี้และจับผู้ร้ายที่ฆ่าพ่อ!! แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะ ขุนพิศณุแสน (นายปลิว) (ทองภูมิ ศิริพิพัฒน์) คู่อริเก่าของขุนฤทธิไกร ได้รับคำสั่งให้มาดูแลความสงบที่หมู่บ้าน ขุนพิศณุแสน หวังจะได้เลื่อนขั้นเหนือกว่าขุนฤทธิไกร จึงขัดขาและหักหน้าขุนฤทธิไกร โดยมี นายดำ (เนรัญญ์ ศรีสันต์) เป็นผู้ช่วย!

เอื้องคำ (นิชานันท์ ฝั้นแก้ว) นางรำประจำหมู่บ้าน อิจฉาที่ใครๆ สนใจและชื่นชมดอกสร้อย เอื้องคำสั่งให้ ศรีออน (วรรษพร วัฒนากุล) สาวรับใช้ ไปกลั่นแกล้งแต่ล้มเหลว.. เอื้องคำจึงยุยงว่าดอกสร้อย เป็นตัวกาลกิณี ใส่ไฟชาวบ้านให้ไล่คณะดอกสร้อย ออกไป.. ผู้ใหญ่สักยืนยันที่จะให้คณะดอกสร้อยแสดงให้นางบัวศรี ดูต่อไป..ยิ่งทำให้เอื้องคำ เกลียดชังและหาทางกำจัดดอกสร้อย!

เรื่องราวผีกะฆ่าโจรป่า… ถูกพูดปากต่อปากจนเข้าหู พรานเวทย์ (นพพล พิทักษ์โล่พานิช) ผู้มีความแค้นกับผีกะ ผีกะเคยฆ่าเมียและลูก! พรานเวทย์ จึงพา ไอ้ใบ้ (พงษธัช รัตนเศรณี) ชายหนุ่มกำพร้าเดินทางไปบ้านผาหมอก!!

ดอกสร้อย เปิดทำการแสดงอีกครั้ง ขุนพิศณุแสน เมามายเข้าไปลวนลามดอกสร้อย ขุนฤทธิไกร และไผ่ เข้าไปปกป้องดอกสร้อย…เกิดการต่อยตีโกลาหล.. เอื้องคำสบโอกาสสั่งศรีออน ลากดอกสร้อยไปตบตีหลังหมู่บ้าน ดอกสร้อยขอร้องให้เอื้องคำ และศรีออนหยุด แต่ทั้ง 2 ไม่ยอม ผีกะในร่างดอกสร้อยจะเล่นงานพวกเอื้องคำ เป็นจังหวะเดียวที่ขุนฤทธิไกร ตามเข้ามาช่วยดอกสร้อย…ทั้งขุนฤทธิไกร และพวกเอื้องคำ จะเห็นร่างผีกะ…แต่คำป้อนฆ่าเป็ดไก่เรียกผีกะไปเสียก่อน…. ขุนฤทธิไกรเข้าไปช่วยเหลือดอกสร้อย…เอื้องคำยิ่งหมั่นไส้ดอกสร้อย….เธออยากได้ขุนฤทธิไกร เป็นคู่ชีวิต!!

ขุนฤทธิไกร พาดอกสร้อย ไปพักฟื้นดูแลที่เพิงริมลำธาร… ดอกสร้อยไม่อยากอยู่กับขุนฤทธิไกร ตามลำพังแต่ฝนตกหนักกลับบ้านไม่ได้ ขุนฤทธิไกรถามถึงเหตุการณ์โจรป่าถูกฆ่าตายและชวนคุยเรื่องผีกะ….ดอกสร้อยพยายามกลบเกลื่อน ทันใดนั้น..ผีกะปรากฏตัว! ดอกสร้อยกลัว ผีกะจะเล่นงานขุนฤทธิไกร รีบวิ่งฝ่าสายฝนหนีไป!! ทำให้ขุนฤทธิไกร แปลกใจในท่าทีของดอกสร้อยมากขึ้น!

ดอกสร้อยนึกย้อนในวันแสดง เธอมองเห็นผีตายโหงชาย (อิทธิกร สาธุธรรม) ตนหนึ่งสิงอยู่ในร่างนางบัวศรี มันคอยกัดกินร่างนางจนกว่านางจะตาย ดอกสร้อยขอร้องให้ตองนวล (ภัทรนิษฐ์ แก้วมณี) สาวใช้นางบัวศรี พาไปที่ห้อง ดอกสร้อยปรุงยาสมุนไพรให้นางบัวศรีกินจนหลับ.. ดอกสร้อยขอร้องให้ผีตายโหงออกจากร่าง ผีตายโหงไม่ยอมจะทำร้ายดอกสร้อย นายเปรื่องเข้าไปช่วยไว้ ผีตายโหงจึงหนีไปหลบในป่า….นายเปรื่อง พยายามซักดอกสร้อย แต่ขุนฤทธิไกร เห็นดอกสร้อยไม่สบายรีบพากลับเรือน…สั่งห้ามนายเปรื่อง กวนใจดอกสร้อยอีก

คำป้อนสั่งให้ดอกสร้อยปิดปากเรื่องผีตายโหง เพราะถ้าชาวบ้านรู้ว่ามีผีในหมู่บ้านก็จะพากันแตกตื่น และภัยจะถึงตัวดอกสร้อย!!

ดอกสร้อยทำการแสดงให้นางบัวศรี และชาวบ้านดู….ผีตายโหงโกรธแค้นดอกสร้อย เข้ามาหลอกหลอนชาวคณะ…แล้วสิงร่างดอกสร้อย ทำให้การร่ายรำผิดเพี้ยน…แต่แล้ว..ผีกะมากระชากร่างผีตายโหงออกไป….วิญญาณทั้ง 2 ไปต่อสู้กันในป่าไผ่…..ผีกะเล่นงานผีตายโหงอย่างหนัก….อย่ามายุ่งกับดอกสร้อย ไม่งั้นจะฆ่าให้วิญญาณดับ!! ผีตายโหงเก็บความแค้นไว้ รอวันที่จะสะสางกับ ผีกะ!!!

ขุนฤทธิไกร มั่นใจว่าดอกสร้อย มีความลับปกปิดไว้…เขาจึงเข้าหาเพื่อหาทางช่วยดอกสร้อย ยิ่งทำให้ฟองจันทร์ ไม่พอใจ…ฟองจันทร์รู้ว่าขุนพิศณุแสน ชอบพอดอกสร้อย อาสาลวงดอกสร้อย ไปหาของป่าแล้วล่ามโซ่ดอกสร้อย ขุนพิศณุแสน จะขืนใจดอกสร้อย….ไผ่เข้าไปช่วยแล้วประกาศเป็นคู่รักดอกสร้อย.. ขุนพิศณุแสนเจ็บใจจะจับดอกสร้อยมาทำเมียให้ได้!!

ไผ่สารภาพรักดอกสร้อย แต่ดอกสร้อยมอบใจให้ได้แค่เพื่อน…ไผ่เสียใจอย่างหนัก…ยืนยันจะพิสูจน์ให้ดอกสร้อย เห็นว่าเขารักดอกสร้อย หมดใจ ให้ได้แม้กระทั่งชีวิต!!

ดอกสร้อยหลบหลีกผู้คนไปอยู่ในป่าเพียงลำพัง…ขุนฤทธิไกรเฝ้าติดตามชีวิตดอกสร้อย สงสารอยากทำให้ดอกสร้อย มีชีวิตชีวาเหมือนตอนรำแสดง…ขุนฤทธิไกรพาดอกสร้อย ขี่ม้าชมดอกกล้วยไม้ป่าและทุ่งดอกไม้บนเชิงดอยที่ดอกสร้อย ไม่เคยเห็น ดอกสร้อยตื่นตาตื่นใจและอุ่นใจที่มีคนคอยปกป้อง..ทำให้ดอกสร้อย มีพลังชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง

ขุนฤทธิไกร จะพาดอกสร้อย กลับไปส่งบ้าน ขุนพิศณุแสน และดำ ปลอมตัวเป็นโจรเข้ามาทำร้าย ขุนฤทธิไกร ได้รับบาดเจ็บต้องควบม้าหนีไปที่บ้านเกิดนครสวรรค์….ขุนพิศณุแสน จึงสร้างเรื่องว่าขุนฤทธิไกร ลักพาตัวดอกสร้อย ฟองจันทร์โกรธจัดใส่ไฟว่าดอกสร้อย จงใจแย่งขุนฤทธิไกร ซอมพอพลอยเกลียดชังดอกสร้อย หนักกว่าเดิม นายเปรื่องคอยเตือนสติไม่ให้ซอมพอ หูเบา อย่าเชื่อในสิ่งที่ไม่เห็น.. ยิ่งทำให้ซอมพอ พาลโกรธนายเปรื่อง คิดว่านายเปรื่อง ก็รักดอกสร้อย… นายเปรื่องปฏิเสธว่าเขามีคนรักแล้ว แต่ไม่ยอมบอกว่าเป็น….ซอมพอ….

นางแสง (รัชนี ศิระเลิศ) แม่ของขุนฤทธิไกร ให้หมอมารักษาแต่อาการไม่ดีขึ้น ดอกสร้อยสั่งให้นายผิน และนายปัน ไปหาสมุนไพรป่า ดอกสร้อยต้มยาหม้อและรักษาจนกระทั่งขุนฤทธิไกร ฟื้นได้สติ..นวล (วนิดา แสงสุข) สาวใช้นางแสง เห็นความรักและความห่วงใยที่ดอกสร้อย มีต่อขุนฤทธิไกร นำความไปบอกเจ้านาย..ประกอบกับนายผิน นายปัน ฟ้องว่าตั้งแต่ดอกสร้อย มาอยู่ เป็ดไก่ในเล้าตายทุกคืน นางแสงจึงสั่งให้นายผิน และนายปัน จัดเวรยามเฝ้าดูดอกสร้อย!!

ผีกะในร่างดอกสร้อย ออกหากิน นายผิน และนายปัน นวล เห็นผีกะ ก็วิ่งหนีตกใจ นายเปรื่องเห็นผีกะหายไปในห้องพักของดอกสร้อย สะกดรอยตามไป…แล้วภาพตรงหน้าทำให้นายเปรื่อง แทบหมดสติ …เขาเห็นดอกสร้อยกินไก่สดอยู่ในห้อง…..ดอกสร้อยหันมาเจอนายเปรื่อง….ทันใดนั้น…นายปันพานางแสง บุกมาที่ห้อง ยืนยันว่าเห็นผีกะเข้าห้องดอกสร้อย นางแสงสั่งให้จับตัวดอกสร้อยไป… ขุนฤทธิไกรรู้เรื่องก็ฝืนตัวจากไข้เข้าไปห้าม ไม่ยอมให้ใครทำร้ายดอกสร้อย นายเปรื่องเห็นความรักที่เพื่อนมีต่อดอกสร้อย ก็สงสารไม่กล้าบอกความจริง นายเปรื่องตัดสินใจเป็นพยานว่าดอกสร้อย ไม่ได้เลี้ยงผีกะ นางแสงจึงต้องยอมปล่อยตัวดอกสร้อย… ดอกสร้อยซึ้งน้ำใจที่เปรื่อง ช่วยปิดบังเรื่องผีกะ..นายเปรื่องได้แต่รอเวลาที่จะบอกความลับกับขุนฤทธิไกร

นางแสง ต้องการให้ดอกสร้อย ออกไปจากชีวิตขุนฤทธิไกร…สร้างเรื่องว่าขุนฤทธิไกร มีคู่รักแล้ว ขอให้ดอกสร้อย ออกไปจากชีวิตขุนฤทธิไกร ดอกสร้อยก้มกราบรับคำ เธอรู้ดีว่าความรักระหว่างเธอกับขุนฤทธิไกร ไม่มีวันเป็นไปได้….ดอกสร้อยจึงหนีไปจากคุ้ม!

พรานเวทย์ มายืนอยู่หน้าบ้านผู้ใหญ่สัก… เครื่องรางของขลังในตัวพรานเวทย์ทำให้ผีตายโหงสิงนางบัวศรี อาละวาดทันที พรานเวทย์ทำพิธีจับผี.. ผีตายโหงต่อสู้สุดกำลัง…หลุดรอดจากการจับลงหม้อไปได้อย่างหวุดหวิด นางบัวศรี จึงลุกเดินได้เป็นปกติ ผู้ใหญ่สักดีใจมากมอบเงินทองให้พรานเวทย์มากมาย พรานเวทย์จึงเข้าป่าตามล่าวิญญาณผีตายโหง!!

ดอกสร้อยกลับมาถึงหมู่บ้านตอนกลางวัน…พรานเวทย์สัมผัสได้ถึงเงาดำที่อยู่รอบตัวเธอ เพราะจิตของเธออ่อนแอง่ายต่อการถูกผีสิง พรานเวทย์มอบตะกรุดไม้ไผ่ให้เธอห้อยคอ คำป้อนรู้เรื่องนี้ก็สั่งให้ดอกสร้อย เอาไปทิ้ง เพราะถ้าเก็บไว้ผีกะเข้าสิงดอกสร้อยไม่ได้! ดอกสร้อยรับคำแต่แอบเอามาแขวนคอ ถึงเวลากลางคืน….ผีกะเข้าสิงดอกสร้อยไม่ได้ ขู่จะฆ่าชาวคณะ…ดอกสร้อยจึงบอกความจริงว่าได้ตะกรุดจากพรายเวทย์. ผีกะได้ยินชื่อพรานเวทย์ ก็รู้แล้วว่าภัยกำลังมาถึงตัว ผีกะขอร้องให้ดอกสร้อย นำตะกรุดไปทิ้ง ดอกสร้อยเพิ่งเห็นผีกะกลัวเป็นครั้งแรก ถ้าเธอสวมตะกรุดเส้นนี้ ชีวิตของเธอก็คงหลุดพ้นจากผีกะ หรือเธอต้องอยู่กับผีกะเพื่อช่วยชาวคณะ ในที่สุดดอกสร้อยเลือกที่จะซ่อนตะกรุด คณะดอกสร้อยจึงทำการแสดงให้ชาวบ้านชมต่อไปได้….

ฟองจันทร์สั่งห้ามดอกสร้อย เข้าหาขุนฤทธิไกร เด็ดขาด เพราะเป็นคนรักของซอมพอ…..ซอมพอสับสนในใจ เพราะซอมพอ เริ่มมีใจให้นายเปรื่อง.. เขาคอยบอกให้เธอสงสารดอกสร้อย โดยไม่ยอมบอกว่าเพราะอะไร? ซอมพอจะเข้าไปซักความจริงจากดอกสร้อย เห็นดอกสร้อย กำลังกินสัตว์ ผีกะไล่ล่าจะฆ่าซอมพอ นายเปรื่อง ช่วยซอมพอไว้ได้ ….ดอกสร้อยเสียใจที่เกือบฆ่าน้องสาว..เล่าความลับที่มาของผีกะตัวนั้นให้ซอมพอฟัง…ซอมพอรู้ความจริงว่าดอกสร้อย ต้องเสียสละเพื่อชาวคณะ ก็รู้สึกผิดที่ใจร้ายใจดำกับดอกสร้อย สัญญาจะปกปิดความลับนี้ไว้และช่วยเหลือดอกสร้อย…2 พี่น้องกอดร้องไห้ด้วยความรักที่มีต่อกัน….

ดอกสร้อยรู้ดีว่าเธอไม่มีทางหนีรอดผีกะตัวนี้ได้ เพราะมันใช้อาคมเวทย์สิงสถิตอยู่ในตัวเธอ เธอเป็นเพียงร่างเดียวที่ทำให้มันมีพลังฤทธิ์เดชมากขึ้น…..ดอกสร้อยจำต้องเอาตะกรุดไปทิ้งน้ำตก แล้วยอมให้มันสิงร่างต่อไป แลกกับชีวิตของชาวคณะ!

ขุนพิศณุแสน และดำ รู้ว่าพรานเวทย์ได้เงินและทองมากมายจากผู้ใหญ่สัก…ปลอมตัวเป็นโจรออกปล้น..เล่นงานพรานเวทย์หมดสติ …ขุนฤทธิไกร และนายเปรื่อง เข้าไปขวาง….ขุนพิศณุแสน พลิกสถานการณ์และหลักฐานว่าขุนฤทธิไกร คือ โจรป่าทำร้ายพรานเวทย์…. นายเปรื่อง ช่วยขุนฤทธิไกรไว้ ขุนฤทธิไกรตัดสินใจซ่อนตัวอยู่ในป่า เพื่อหาหลักฐานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง

ผีตายโหงรู้ว่าพรานเวทย์บาดเจ็บรักษาตัว มันเข้าสิงขุนฤทธิไกร ไปเล่นงานพรานเวทย์และทุกคนในหมู่บ้าน… นางแสง และนวล เข้ามาตามขุนฤทธิไกร กลับบ้าน โดนผีตายโหงในร่างขุนฤทธิไกร เล่นงาน… ดอกสร้อยรีบไปเอาตะกรุดที่เคยทิ้งไว้ที่น้ำตกมาคล้องคอขุนฤทธิไกร ผีตายโหงโกรธแค้นคิดว่าผีกะในตัวดอกสร้อยเล่นงาน มันจะฆ่าดอกสร้อย และพวกเอื้องคำ… พรานเวทย์ฝืนตัวจากอาการบาดเจ็บใช้มีดหมอเล่นงานผีตายโหง…. ก่อนวิญญาณผีตายโหงจะดับ ได้บอกความลับกับพรานเวทย์ ว่าผีกะซ่อนอยู่ในหมู่บ้าน… ไม่ทันพูดจบ…..ไอ้ไบ้ ใช้อาคมฆ่าผีตายโหงดับ หวังเอาหน้าว่ามันเป็นหมอผีที่เก่ง…พรานเวทย์ลงโทษไอ้ไบ้ อย่างหนัก โกรธแค้นที่ไม่รู้ว่าผีกะอยู่ร่างใคร??

นางแสงตกใจเรื่องผีนอนหมดสติ ขุนฤทธิไกรอยากอยู่ช่วยดูแลแม่ แต่โดนขุนพิศณุแสน และผู้ใหญ่สัก ไล่ล่าต้องหนีเข้าป่า….ดอกสร้อยอาสาช่วยดูแลนางแสง ฟองจันทร์บังคับให้ซอมพอ ไปเอาใจนางแสง ซอมพอรับปากแต่กลับไปเป็นลูกมือช่วยเหลือดอกสร้อย แล้วก็กันท่าไม่ให้เอื้องคำ เข้าหานางแสง….ดอกสร้อยดูแลจนนางแสงหาย นางแสงรู้สึกดีและยอมรับในตัวดอกสร้อย หากขุนฤทธิไกรหลุดคดีความจะไปสู่ขอดอกสร้อย… ดอกสร้อยกลับปฏิเสธ เพราะรู้ดีว่าความรักของเธอกับขุนฤทธิไกร ไม่มีวันสมหวัง…

ผีกะในร่างดอกสร้อย อาละวาดฆ่าคน…มีพลังอำนาจแก่กล้ามากขึ้น….ดอกสร้อยไม่อยากตกเป็นเครื่องมือของผีกะอีกแล้ว หอบผ้าหนีเข้าป่าไปให้ไกลแสนไกล.. ขุนฤทธิไกรจะพาดอกสร้อย กลับหมู่บ้าน ดอกสร้อยสารภาพความจริงว่าเธอคือ ร่างของผีกะ..เธอฆ่าโจรป่าและคนมากมาย..ขุนฤทธิไกรไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่เขารักจะเป็นร่างของผีกะและฆ่าคน! ขุนฤทธิไกรเอาเถาวัลย์มามัดมือดอกสร้อย กับเขาไว้…แบกพาดอกสร้อยกลับบ้าน…..

เวลายามค่ำคืน ผีกะเข้าร่างดอกสร้อยจะฆ่าขุนฤทธิไกร ขุนฤทธิไกรตกใจไม่คิดว่าสิ่งที่ดอกสร้อยพูดจะเป็นความจริง… ขุนฤทธิไกรหนีไม่ได้เพราะเขามัดล่ามตัวไว้กับดอกสร้อย…. ขุนฤทธิไกรเรียกชื่อดอกสร้อยให้สติดอกสร้อย….ดอกสร้อยพยายามฝืนใจตัวเองสู้กับผีกะในร่างที่จะฆ่าขุนฤทธิไกร ให้ได้ คำป้อนฆ่าสัตว์ให้ผีกะออกไปกิน ผีกะจึงยอมปล่อยขุนฤทธิไกร….

ดอกสร้อยได้สติอีกครั้ง มือของเธอเปื้อนเลือดขุนฤทธิไกร ดอกสร้อยนึกทบทวนเรื่องราวร้องไห้เสียใจที่เธอเกือบฆ่าผู้ชายที่รักเธอมากและเธอก็รักเขา…. ดอกสร้อยไม่อยากมีชีวิตอยู่เพื่อฆ่าใครอีกแล้ว ดอกสร้อยตัดสินใจจะฆ่าตัวตายที่หน้าผา.. แต่แล้ว…ขุนฤทธิไกรมาดึงร่างโอบกอด ไม่ยอมให้ดอกสร้อยตาย เพราะเขารักดอกสร้อย ดอกสร้อยซาบซึ้งใจไม่เคยคิดว่าจะมีชายคนใดจะยอมรับในสิ่งที่เธอเป็นได้ ทั้ง 2 โอบกอดร้องไห้ในวิบากกรรมที่เกิดขึ้น…..

ขุนฤทธิไกรไปส่งดอกสร้อย ที่หมู่บ้าน…ขอร้องให้ดอกสร้อย รักษาชีวิตไว้ เขาจะเร่งเรียนวิชาอาคมจากเปรื่อง..หาทางช่วยเหลือดอกสร้อย….ดอกสร้อยรับคำแต่ภายในใจเธอรู้ดีว่าไม่มีใครช่วยเธอได้ มีหนทางเดียวที่จะกำจัดมัน คือ เธอต้องตายไปพร้อมกับมัน!… ดอกสร้อย ขอร้องให้ซอมพอ ไปบอกให้พรานเวทย์ฆ่าดอกสร้อย…. ซอมพอไม่ยอมแต่ทนรบเร้าไม่ได้ จำต้องไปนัดหมายพิธีกับพรานเวทย์!

ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านแห่มาชมการแสดงของดอกสร้อย….เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ชาวคณะจะเดินทางไปที่อื่น โดยไม่มีใครรู้ว่า….เป็นการรำครั้งสุดท้ายในชีวิตของดอกสร้อย….พรานเวทย์ปรากฏตัวเข้ามาทำพิธีมัดร่างดอกสร้อย กับผีกะไว้ เสียงร้องโหยหวลของผีกะดังไปทั้งดอย… ขุนฤทธิไกรขัดขวางไม่ยอมให้พรานเวทย์ฆ่าดอกสร้อย… ออกจากร่างหนีเข้าป่า ขุนฤทธิไกร รีบพาดอกสร้อยหนีไป ชาวบ้านจึงรู้ว่าผีกะอาศัยอยู่ในร่างดอกสร้อย ขุนพิศณุแสน และผู้ใหญ่สัก นำพวกออกไล่ล่าขุนฤทธิไกร และดอกสร้อย!!

ขุนฤทธิไกร จะพาดอกสร้อย หนีไปให้ไกลสุดหล้า แต่ดอกสร้อยไม่ยอม เพราะรู้ดีว่าเมื่อถึงกลางคืน ผีกะต้องมาสิงร่างตนและมันต้องฆ่าขุนฤทธิไกร ผีกะไล่ล่าตามมาพบ ขุนฤทธิไกรใช้วิชาอาคมที่เรียนรู้จากนายเปรื่อง ป้องกันตัว ผีกะจึงเข้าสิงร่างดอกสร้อย ทำร้ายขุนฤทธิไกร ขุนฤทธิไกรไม่กล้าทำร้ายดอกสร้อย จึงโดนผีกะในร่างดอกสร้อยเล่นงานปางตาย….นายเปรื่อง ไผ่ นายปัน นายผิน มาช่วยไว้ แต่ขุนพิศณุแสน และผู้ใหญ่สัก ตามมาจับขุนฤทธิไกร และดอกสร้อย!!

ชาวบ้านจับดอกสร้อย มัดไว้กลางลาน เอื้องคำยุให้ชาวบ้านเผาดอกสร้อย ทั้งเป็น ชาวบ้านจึงช่วยกันสุมไฟเผาร่างดอกสร้อย…. ในขณะที่ขุนพิศณุแสน และนายดำ บุกไปที่คุมขังจะฆ่าขุนฤทธิไกร นายเปรื่องบอกให้ผู้ใหญ่สัก จับขุนพิศณุแสน แต่ผู้ใหญ่สัก กลับทำร้ายนายเปรื่อง และขุนฤทธิไกร… ทั้ง 2 จึงรู้ความจริงว่าผู้ใหญ่สัก เป็นคนฆ่าพ่อของขุนฤทธิไกร และออกปล้นชาวบ้าน ผู้ใหญ่สักจะฆ่าขุนฤทธิไกร ปิดปาก ดอกสร้อย ซึ่งมีพลังของผีกะในตัวดิ้นออกจากกองไฟมาช่วยขุนฤทธิไกร.. ฆ่าผู้ใหญ่สัก และขุนพิศณุแสน นายดำตาย! ชาวบ้านต่างหวาดกลัวที่ดอกสร้อย เป็นกึ่งผีกึ่งคน… พรานเวทย์เอาตะกรุดทองเหลืองคล้องคอดอกสร้อย…..ผีกะหลุดออกจากร่าง… ขุนฤทธิไกรจะพาดอกสร้อย ไปรักษาในเมือง แต่ดอกสร้อยไม่กล้าสู้หน้าใครและกลัวผีกะจะทำร้ายขุนฤทธิไกรอีก…จึงหนีเข้าไปอยู่ในป่า!!

นางฟองจันทร์ กลัวผีกะฆ่า.. สั่งให้ชาวคณะหนีไปจากหมู่บ้าน คำป้อนไม่ยอมทำตามคำสั่งเมีย….เพราะเป็นห่วงดอกสร้อย…..บรรดาชาวคณะก็ช่วยคำป้อนออกตามหาดอกสร้อย ฟองจันทร์ไม่พอใจประกาศแยกทางกับคำป้อน ขโมยเงินทั้งหมดของคำป้อน หนีไป!!

ขุนฤทธิไกรพบดอกสร้อย ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำหลังม่านน้ำตก… ดอกสร้อยเอาโซ่มาล่ามขาตัวเองไว้…ไม่อยากออกไปฆ่าคน.. ขุนฤทธิไกรใช้ดาบฟันโซ่จนขาด… จะพาดอกสร้อย ไปให้พรานเวทย์รักษา… เอื้องคำสั่งให้ขุนฤทธิไกร ฆ่าดอกสร้อย ขุนฤทธิไกรไม่ยอมทำ เอื้องคำกระชากสร้อยตะกรุดของพรานเวทย์ทำลายทิ้ง.. ผีกะจึงเข้าสิงดอกสร้อย ออกอาละวาดใหญ่ เอื้องคำขวัญเสียหวีดร้องลั่นป่ากลายเป็นคนบ้าร้องเพ้อเรียกผีกะ ฟองจันทร์เจอผีกะฆ่า..กลัวรนรานวิ่งหนีตกหน้าผาตาย!! …ส่วนคำป้อนโดนผีกะกินตับไตเหมือนที่คำป้อนเคยฆ่าสัตว์ให้ผีกะกิน!!

ผีกะเล่นงานชาวบ้านอย่างหนัก คาถาอาคมของพรานเวทย์สู้ไม่ได้ มีทางออกทางเดียวที่จะปราบผีกะได้ คือ ใช้วิญญาณที่แกร่งกล้า…. ไผ่อยากช่วยดอกสร้อย เพราะหากปล่อยให้ผีกะสิงร่างดอกสร้อย ข้ามคืน ดอกสร้อยจะกลายเป็นผีกะตลอดกาล…. ไผ่ขอร้องให้พรานเวทย์ฆ่าเขา เอาวิญญาณเขาสู้กับผีกะ ดอกสร้อย ขัดขวางไม่ให้ไผ่ ฆ่าตัวตาย.. แต่ไผ่ ปลิดชีวิตตัวเองเพื่อช่วยดอกสร้อย…

พรานเวทย์ทำพิธี… วิญญาณของไผ่ กลายเป็นผีตายโหงที่มีพลังเข้าต่อสู้กับผีกะ จนพลังของผีกะอ่อนแรง… แต่ด้วยพลังแก่กล้าของมันก็ทำลายวิญญาณไผ่ดับ ผีกะจะฆ่าพรานเวทย์ มีดหมอตกอยู่ข้างขุนฤทธิไกร…. ดอกสร้อยร้องขอให้ขุนฤทธิไกรฆ่าเธอ….. ขุนฤทธิไกรจำต้องคว้ามีดหมอแล้วแทงร่างดอกสร้อย… วิญญาณผีกะจึงดับสลายไป…..พรานเวทย์และชาวบ้านจึงรอดพ้นจากความตาย!!

ขุนฤทธิไกรเสียใจที่เป็นคนฆ่าดอกสร้อย…นำร่างดอกสร้อยไปวางไว้ทุ่งดอกไม้ที่ดอกสร้อยชื่นชอบ….. เมื่อละอองหมอกลอยผ่านมา ร่างดอกสร้อย ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง…..เพราะขุนฤทธิไกร ไม่ได้แทงส่วนสำคัญของร่างกาย… ขุนฤทธิไกร รีบนำดอกสร้อย ไปรักษาตัวจนหายดี นางแสงผูกข้อมือสู่ขอดอกสร้อย ให้ขุนฤทธิไกร และขอซอมพอ ให้นายเปรื่อง… ดอกสร้อยจึงใช้ชีวิตร่วมกับขุนฤทธิไกร อย่างมีความสุข….โดยไม่รู้ว่า…ยังมีผีกะตัวใหม่…. ถือกำเนิด ณ..ที่แห่งนั้น………

…………………. จบบริบูรณ์ ………………….
นำแสดงโดย: 1. วงศกร ปรมัตถากร *** แสดงเป็น *** ขุนฤทธิไกร

2. ทิสานาฏ ศรศึก *** แสดงเป็น *** ดอกสร้อย

3. วีรคณิศร์ กานต์วัฒนากุล *** แสดงเป็น *** เปรื่อง

4. พรชดา เครือคช *** แสดงเป็น *** ซอมพอ

5. นนทพันธ์ ใจกันทา *** แสดงเป็น *** ไผ่

6. ทองภูมิ ศิริพิพัฒน์ *** แสดงเป็น *** ขุนพิศนุแสน

7. นิชานันท์ ฝั้นแก้ว *** แสดงเป็น *** เอื้องคำ

8. วรรษพร วัฒนากุล *** แสดงเป็น *** ศรีออน

9. สุเชาว์ พงษ์วิไล *** แสดงเป็น *** ทองคำ

10. รัชนี ศิระเลิศ *** แสดงเป็น *** นางแสง

11. ศตวรรษ ดุลยวิจิตร *** แสดงเป็น *** คำป้อน

12. ณหทัย พิจิตรา *** แสดงเป็น *** ฟองจันทร์

13. สุรวุฑ ไหมกัน *** แสดงเป็น *** ผู้ใหญ่สัก

14. สายธาร นิยมการณ์ *** แสดงเป็น *** บัวศรี

15. นพพล พิทักษ์โล่พานิช *** แสดงเป็น *** พรานเวทย์

16. พงษธัช รัตนเศรณี *** แสดงเป็น *** ไอ้ใบ้

17. ถนอม สามโทน *** แสดงเป็น *** ผิน

18. สร้อย สารคาม *** แสดงเป็น *** ปัน

19. ศศิศวัท สุทธิเกษม *** แสดงเป็น *** ม่อน

20. วิชัย จงประสิทธิ์พร *** แสดงเป็น *** ผา

21. วนิดา แสงสุข *** แสดงเป็น *** นวล

22. ภัทรนิษฐ์ แก้วมณี *** แสดงเป็น *** ตองนวล

23. อิทธิกร สาธุธรรม *** แสดงเป็น *** ผีตายโหง

24. วรรษธนศม เมฆสุวรรณ *** แสดงเป็น *** ผีกะ

25. เนรัญญ์ ศรีสันต์ *** แสดงเป็น *** ดำ

26. สุพจน์ ซาตาต *** แสดงเป็น *** ลูกน้องดำ

27. เจบี *** แสดงเป็น *** ลูกน้องดำ

28. สุทัศน์ ซื่อรัมย์ *** แสดงเป็น *** ลูกน้องใหญ่ 1

29. กฤษ ศรีฑาบุตร *** แสดงเป็น *** ลูกน้องผู้ใหญ่ 2

ผู้ประพันธ์: เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์
บทโทรทัศน์: ลายน้ำ
ผู้กำกับ: ธนาพล ผังดี
ผู้ผลิต: บริษัท พอดีคำ เอ็นเทอร์เทนเมนท์ จำกัด

•