ถ้าจะจับมือ จะโกรธไหม กอดเธอจะโกรธไหมจะว่าฉันไหม หากโน้มกายเธอลงมาอิงไหล่เพื่อปลอบใจ เธอที่ช้ำ หยุดน้ำตาเธอที่รินไหลอย่าร้องได้ไหม ก็เห็นแล้วใจจะขาดทำไมต้องร้องไห้เพื่อเขา ที่ทิ้งเธอไปอย่าสนกับคนพันนั้น ที่มันตาไม่ถึงเธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉันแม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรากับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจฉันไม่ได้ฉวยโอกาสเธอ แต่ฉันอยากพาเธอเดินข้ามวันนี้ ก็เห็นแล้วใจเธอขาดทำไมต้องร้องไห้เพื่อเขา ที่ทิ้งเธอไปอย่าสนกับคนพันนั้น ที่มันตาไม่ถึงเธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉันแม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรากับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจเธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉันแม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรากับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจเธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉันแม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรากับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ
l 
