ยังคงไม่ลืมเลยก่อนเจอเธอ ฉันเป็นไง ไม่เข้าใจซะเลยว่าตอนเช้าเป็นเช่นไร พอเรามาเจอกัน เธอมา เปลี่ยนฉันซะใหม่ ช่วยปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมาพบความสวยงาม คือแดดไรๆ บน ใบไม้ ที่อุ่นเท่าใจของเธอนั้น ลอยมาในลมที่มันผ่านพัด คือใจที่เป็นห่วง เป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ คนธรรมดาหนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไร เลย ไม่มีสักอย่าง เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะทุกอย่าง มันเป็นของเธอ จะยืน รอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใครให้ส่งสายตา เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็น ผู้ชายของเธอ ในยามที่ลมเย็นจะมีแค่สองมือเปล่า ที่กอดเธอให้อุ่นใน อ้อมแขนของหัวใจ ในตอนที่ตัวเธอกำลังเกิดเหงาเมื่อไหร่ ก็เป็นใจฉันเอง ที่โอบกอดใจของเธอ คือแดดไรๆ บนใบไม้ ที่อุ่นเท่าใจของเธอนั้น ลอยมา ในลมที่มันผ่านพัด คือใจที่เป็นห่วงเป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอ เธอ คนธรรมดาหนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีสักอย่าง เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะทุกอย่าง มันเป็นของเธอ จะยืนรอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใคร ให้ส่งสายตา เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็นผู้ชายของเธอ ลอยมาในลมที่มัน ผ่านพัด คือใจที่เป็นห่วงเป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ คน ธรรมดาหนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีสักอย่าง เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะ ทุกอย่าง มันเป็นของเธอ จะยืนรอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใครให้ส่งสาย ตา เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็นผู้ชายของเธอ ลอยมาในลมที่มันผ่าน พัด คือใจที่เป็นห่วงเป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ คนธรรมดา หนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีสักอย่าง เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะทุกอย่าง มันเป็นของเธอ จะยืนรอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใครให้ส่งสายตา เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็นผู้ชายของเธอ
l 
