ทุกๆครั้งที่เปิดดูละคร มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจมี ในละครมีผู้ชายดี๊ดี คงเป็นใครคนที่เธอนั้นใฝ่ฝัน แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร ใครๆ ก็มองเราไม่ดี งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย งั้นผู้ชายอย่างฉันก็ต้องเจ็บใจไปทุกราย เพราะผู้ชายดีๆ นั้นมีแค่ในนิยาย ฉันก็แค่ผู้ร้ายถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย สุดท้ายเค้าได้เธอไปครอง ใครว่าชีวิตเหมือนในละคร ชีวิตน่ะมันยิ่งกว่าละครอีก ฟังกันนะ ฟังละวะ ถึงร้ายก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ หน้าตาเป็นตัวกำหนดเทวดาเขียนบทยังไงกันวะ อยากเกิดเป็นตัวพระ แต่เค้าลิขิตให้เป็นตัวร้าย ใครจะรู้ว่าทศกัณฑ์รักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่ ถึงร้ายก็รักจริงไม่ใช้สลิงไม่ใช้สตั้น เหนื่อยใจก็เล่นโผนางเอกร้องโฮสั่งงานศพครั้น อกหักมาทีไม่มีคนดูเห็นใจ จะเปิดศึกชิงนางก็คงต้องแพ้เรื่อยไป จะมองทางซ้ายจะมองทางขวาเฮ้ยมันก้อโกงนี่หว่า มือถือดอกไม้ไว้หนวดไว้เคราเขาหาว่าโจรป่า โรมรันพันตูความรักของกูชักมัน ขีดๆเขียนๆกันไปเฮ้ยเด๋วเล่นไม่ทัน จะรีบไปไหนสงครามยังไม่จบยังต้องรบอีกครั้ง คุณคิดว่าผมรักเธอเท่าไหร่มากกว่าพันครั้ง จะยอมตายพลีกายช่วยให้ละครขายดี เกิดชาติหน้าฉันใดขอเป็นพระเอกสักที แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร ใครๆ ก็มองเราไม่ดี โลกของฉันมันต่างจากละคร มันเป็นตอนที่ฉันเองต้องผิดหวัง ความเป็นจิงที่ต้องเจออีกครั้ง ความเป็นจิงที่คู่กันกับตัวร้าย แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร ใครๆ ก็มองเราไม่ดี งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย งั้นผู้ชายอย่างฉันก็ต้องเจ็บใจไปทุกราย เพราะผู้ชายดีๆ นั้นมีแค่ในนิยาย ฉันก็แค่ผู้ร้ายถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย สุดท้ายเค้าได้เธอไปครอง ผู้ร้ายก็ต้องลงไปกอง
l 
