เมื่อเราสองคนไม่ค่อยพูดกันยิ่งนานนับวันสองเราเริ่มเปลี่ยนเปลี่ยนแปลงจากคนที่เคยคุ้นเป็นคนที่เหินห่างต่างคนคิดไปว่ามีเรื่องราวต่างใจคิดกันไปเองทุกอย่าง..ต้องไกลห่างเปลี่ยนแปลงความรักเป็นการเฉยชาเปลี่ยนวันที่มีความหมายกลับกลายเป็นวันที่ดูไร้ค่าเมื่อเธอก็ยังไม่พูดจาและฉันก็ทำเป็นเฉยชา* นี่คือตอนจบของคนไม่พูดกันยิ่งนานก็ยิ่งเหินห่างมีแต่วันเวลาที่สูญเปล่าเพราะความไม่เข้าใจกันแค่นิดเดียวจึงทำให้เราแยกทางมันไม่มีวันที่เราจะย้อนเวลากลับคืนแค่อยากให้เราได้เริ่มใหม่ไม่อยากให้ใครต้องมาเปลี่ยนและฉันจะยอมรับเรื่องราวที่ฉันเดินผิดทางอยากเพียงให้เธอได้เข้าใจไม่อยากให้ใครต้องไกลห่างทุกๆ อย่างจะมีแต่เราเคียงข้างกันด้วยเพียงแค่คำหนึ่งคำอาจทำให้รักเรายังสำคัญแต่ฉันไม่เคยได้พูดมันทั้งที่ใจฉันยังห่วงแต่เธอนี่คือตอนจบของคนไม่พูดกันยิ่งนานก็ยิ่งเหินห่างมีแต่วันเวลาที่สูญเปล่าเพราะความไม่เข้าใจกันแค่นิดเดียวจึงทำให้เราแยกทางมันไม่มีวันที่เราจะย้อนเวลากลับคืน
l 
