แค่เพียงสมมุติว่าหยุดคบกันใจฉัน ก็สั่นเหมือนคนเป็นไข้ถ้าในความจริงสองเรามีอันห่างไกลผลลัพธ์ที่เกิดกับใจก็คงเหมือนตายจากกันด้วยความรักนั้นก้าวผ่านห้องใจอ่อน ไหว เผลอใจให้เธอเกินกั้นขอบคุณเวลา นำพาเราใกล้ชิดกันจากเพื่อนเลื่อนเป็นผูกพัน เพียงก้าวห่างกันวันไหน * ขาดเธอไม่ได้ หัวใจขอสารภาพกดโทรศัพท์ รับช้าก็ยังน้อยใจอยู่ใกล้จนชิน ไม่อยากได้ยินคำว่าห่างไกลขอร้องอย่าทำร้ายใจ ด้วยการหนีไปห่างกันถ้าสิ่งใดนั้นที่ผ่านพ้นมาหนักหนา จนเธอไร้ความเชื่อมั่นเจ็บจนเหลืออด ก็โกรธได้แต่อย่านานเพราะใจที่ทรมาน คอยนานจะพาลสิ้นลม (ซ้ำ *)
l 
