โดดเดียวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพไร้จุดหมาย น้องนุ้ยถอดใจ หมดแรงพลัง พอดีพี่ชายมาช่วยไว้ มาคอยเกื้อหนุนให้พอมีหวัง ขอนไม้ผุพังยังมีใจ ปริ่มปริ่ม จะจมอยู่รอนรอน ต้องเป็นภาระให้พี่ชาย รับน้องเอาไว้ลอยไปด้วยกัน น้องนุ้ยก็เพียงตัวน้อยน้อย สองมือสองเท้า รับมาไม่ทัน เราสองช่วยกัน ทั้งกายและใจ (*) ต่อให้เรือลำใหญ่แล่นมา ให้ผ่านเลยไปไม่เอ่ยคำขอร้องใคร เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ จะไม่แลมองเรือลำไหน โอบกอดไว้แม้คลื่นลูกใหญ่ซัดมา เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ สุดแต่ลมแต่ฝนแต่ฟ้า โปรดเมตตาสองเราไม่อยากพรากกัน โดดเดียวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพ ไปตามกระแส น้องนุ้ยอ่อนแอแต่ยังซึ้งใจ เพียงเรามีกันคอยดูแล ถึงลมฝั่งฝันหรือจมหาย ไม่ว่าอย่างไรเราพาไปด้วยกัน (ซ้ำ * ) .... เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ จะไม่แลมองเรือลำไหน โอบกอดไว้แม้คลื่นลูกใหญ่ซัดมา เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ สุดแต่ลมแต่ฝนแต่ฟ้า โปรดเมตตาสองเราไม่อยากพรากกัน
l 
