อาจจะมีสักครั้ง นั่งมองฟ้า แล้วนึกถึงวันเวลาที่เราปล่อยไปเหลือบมองคนข้างตัว ทำไมเกิดใจหาย พึ่งฉุกใจคิดทบทวนหากว่าชีวิตพลิกไปเจออะไร หรือเคราะห์ร้ายมาทำให้สูญเสียกันสิ่งที่เคยคุ้นเหมือนไม่ค่อยสำคัญ ขาดหายไปพลันจะทำอย่างไรสิ่งที่เราลึกซึ้ง อยู่ในใจ ชีวิตมันดูวุ่นวายจนลืมบอกกันกี่ทีที่เลอะเลือนทำลายจิตใจกัน จนนึกหวั่นพึ่งนึกกลัวหากว่าวันนี้เหลือเป็นวันสุดท้าย รักแค่ไหนได้ทันบอกเธอหรือยังหากว่าพรุ่งนี้สายเกินไปทุกอย่าง เรารักเราดีต่อกันพอไหมพึ่งได้ซึ้งถึงความผูกพันธ์ ว่าส่วนลึกรักกันแค่ไหนเวลาผ่านไปกลับลืมว่าสำคัญต่อไปนี้ไม่ว่าอย่างไร จะทำให้มันดีกว่านั้นดีกว่าจากกัน อย่างเสียใจจนตายหากว่าวันนี้เหลือเป็นวันสุดท้าย รักแค่ไหนได้ทันบอกเธอหรือยังหากว่าพรุ่งนี้สายเกินไปทุกอย่าง เรารักเราดีต่อกันพอไหมพึ่งได้ซึ้งถึงความผูกพันธ์ ว่าส่วนลึกรักกันแค่ไหนเวลาผ่านไปกลับลืมว่าสำคัญต่อไปนี้ไม่ว่าอย่างไร จะทำให้มันดีกว่านั้นดีกว่าจากกัน อย่างเสียใจจนตาย
l 
