Am...ตื่นนอนแต่เช้าก็เอากระเป๋า สะพายบนบ่าก็คง ต้องไปข้างหน้าไปตามดอกไม้ ว่าหายไปไหนก็อยู่ดีดี ก็ไปซะแล้วก็ไปกันใหญ่ต้องมี ลับลมคมในทำไมถึงไป ไม่ลาซักคำ.เปิดประตูไปดูถนน เจอคนเป็นหมื่นดอกไม้ ของใครคนอื่นก็มาก็ไป ไม่รู้ไม่ชี้ยิ่งตกกลางคืน ยิ่งอ่อนยิ่งล้ายิ่งริบยิ่งหรี่ก็คงต้องยอมซักทีจะตามเท่าไร ก็คงไม่เจอเจ้าช่อมาลี ดึกดื่นอย่างนี้เจ้านอนไม่หลับอีกนาน ก็ยังไม่กลับคงตาต่อตา กับใครต่อใครเจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้มยิ่งบานกันใหญ่เจ้าคง ไม่รู้อะไรว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืนSolo 16 Bars...15...16..จะหลับจะนอนก็เอาแต่คิด ถึงเธอไม่สร่างเปิดไฟ ให้มันสว่างสะลึมสะลือ สะโล้สะเล้ยิ่งดึกยิ่งงง ยิ่งรอยิ่งล้ายิ่งโอละเห่ได้ยิน เสียงคนปนเปไม่มีวี่แวว ว่าใครจะมาเจ้าช่อมาลี ดึกดื่นอย่างนี้เจ้านอนไม่หลับอีกนาน ก็ยังไม่กลับคงตาต่อตา กับใครต่อใครเจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้มยิ่งบานกันใหญ่เจ้าคง ไม่รู้อะไรว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืนเจ้าช่อมาลี ดึกดื่นป่านนี้เจ้ายังไม่กลับจะนอน ก็นอนไม่หลับคงตาต่อตา กับใครต่อใครเจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้มยิ่งบานกันใหญ่เจ้าคง ไม่รู้อะไรว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืน(เจ้าช่อมาลี ดึกดื่นป่านนี้เจ้ายังไม่กลับ)จะนอน ก็นอนไม่หลับคงตาต่อตา กับใครต่อใครเจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้มยิ่งบานกันใหญ่เจ้าคง ไม่รู้อะไรว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืน
l 
