อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่ามีชายชราเป็นคนขี้เมางานการไม่ทําแกกินแต่เหล้ากินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วันเหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทานร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่านร่างกายซูบโซผิวตัวดํากร้านตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรังเมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทํานามุ่งเอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกินหนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทํานาไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอยมาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังคํ่าเหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่าแกเป็นคนจน ที่เสียเปรียบเป็นประจํากลํ้ากลืนความชอกชํ้า...ถ้าไม่ทําก็อดกินในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่มในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่นหลับลงคราวใดฝันร้ายทุกคืนสร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้านเพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัวคนทุกคนต้องทํางานเหมือนควายแต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคนหมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอกร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอกสูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอกหาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัยกินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่าหาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้ามันกลุ้มก็ยิ่งกินยิ่งกินก็ยิ่งเมาร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็คุกคามเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
l 
