แล่งให้รอสี่ปีให้เธอเรียนจบ แล้วเธอจะหลบมาพบที่เมืองหลกตอ ทุกๆ คำที่แล่งมา พี่ยังตั้งตาเฝ้ารอ และเชื่อใจเสมอว่าเธอนั้นแคร์กัน แลจดหมายของเธอทุกๆ ฉบับ พี่คอยนั่งนับ ทุกคืนทุกวันเวลา รอเธอกลับหวนคืน ที่เดิมที่เธอจากลา นี่ห้าปีกว่า ก็ยังไม่เห็นแม้เงา
* ไปอยู่ที่ไหนขวัญใจพี่หลวง โอแม่พุ่มพวงเธอลืมพี่หลวงแล้วไหม ที่เธอยืนยันเป็นหนักเป็นหนา ว่าสี่ปีจะหวนมาใหม่ แล้วนี่อะไร ใยเธอลืมสัญญา
** ไม่พรื๋อหรอกน้องถ้าเธอจะลืมคนเก่า เธอลืมเรื่องราวที่เธอนั้นเคยสัญญา เธอออล้อได้แนบเนียน พี่ช้ำเหลือเกินกานดา โถแก้วตาอยู่ไหน ไยเธอมาลืมคำ
(*,**)
โถแก้วตาอยู่ไหน ไยเธอมาลืมคำ โถแก้วตาอยู่ไหน ไยเธอถึงลืมกัน
|