ก็รู้ว่าเลิกกันไป ไม่มีทางเหมือนเดิม อย่าไปทำอะไรอ่อนแอเมื่อพบกัน อย่าร้องไห้ให้วันวาน ที่เคยผูกพัน ไม่มีวันที่จะรักกันอีกได้แล้ว แก้วใบเดิมที่แตกไม่ต้องไปสานต่อ อย่าเลยอย่าไปรื้อฟื้น ด้วยน้ำตา หยดน้ำในตาไม่กล้าให้ไหล ต้องฝืนมันไป ก็ทั้งที่ใจมันปวดร้าว ต้องทนแข็งใจ ที่มันว่างเปล่าให้แข็งแรง หยดน้ำในตาไม่มีค่าแล้ว เก็บมันไว้อย่าปล่อยให้ไหลมา ต้องกลั้นใจ มองไปที่ขอบฟ้า ไม่ให้เธอเห็นน้ำตาของคนที่ไม่ลืม กี่ครั้งที่พูดคุยกัน ฉันต้องข่มใจ บอกตัวเองว่าเรานั้นเป็นได้แค่ไหน แก้วใบเดิมที่แตก ไม่ต้องไปสานต่อ อย่าเลยอย่าไปรื้อฟื้นด้วยน้ำตา หยดน้ำในตาไม่กล้าให้ไหล ต้องฝืนมันไป ก็ทั้งที่ใจมันปวดร้าว ต้องทนแข็งใจ ที่มันว่างเปล่าให้แข็งแรง หยดน้ำในตาไม่มีค่าแล้ว เก็บมันไว้อย่าปล่อยให้ไหลมา ต้องกลั้นใจ มองไปที่ขอบฟ้า ไม่ให้เธอเห็นน้ำตาของคนที่ไม่ลืม เหลือแค่เพียงความหลัง ฝังใจ และก็ไม่รู้ว่าวันไหน ที่จะลืมเรื่องวันวานได้สักที หยดน้ำในตาไม่กล้าให้ไหล ต้องฝืนมันไป ก็ทั้งที่ใจมันปวดร้าว ต้องทนแข็งใจ ที่มันว่างเปล่าให้แข็งแรง หยดน้ำในตาไม่มีค่าแล้ว เก็บมันไว้อย่าปล่อยให้ไหลมา ต้องกลั้นใจ มองไปที่ขอบฟ้า ไม่ให้เธอเห็นน้ำตาของคนที่ไม่ลืม
l 
