กี่ครั้งที่ทนปวดใจ ต้องเหงาเดียวดายกลับมากี่ทีที่คิดทบทวน ถึงการจากลา เมื่อวันที่เขาต้องไปกี่ครั้งที่เป็นอย่างเดิม ปวดร้าวเวลาไม่เหลือใครกี่คราวที่เสียน้ำตาเพราะความอ่อนไหว เมื่อไม่มีใจให้กัน* ร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา เมื่อฟ้าไม่เคยเป็นใจวันที่ฝนพร่ำไม่เหลือใคร อีกนานแค่ไหนไม่รู้จะเช้าร้องไห้จนไม่เหลือหัวใจแต่ฉันก็ไม่เป็นไรแม้ไม่เหลือเธอไม่เหลือใครแต่ยังมีฝนเป็นคนสุดท้าย เหงาด้วยกันเมื่อฟ้าไม่เคยห่วงใย มีแต่ฝนที่ไม่จากไปอยู่เป็นเพื่อนฉันให้ทนสู้ความหวั่นไหว กับคนที่ไร้หัวใจไม่หวังให้เธอกลับมา แค่รอเวลารักษาใจขอบคุณสายฝนที่ทำให้ทนปวดใจ ให้มันได้ยืนขึ้นมาซ้ำ *แม้พรุ่งนี้ต้องเดินคนเดียว กลางสายฝนของคนเดียวดายไม่มีเหลือไม่เห็นใครทิ้งโลกนี้ไว้เพียงลำพัง ที่ซึ่งฉันไร้คนเคียงกายปล่อยให้ฝนเป็นคนสุดท้ายร้องไห้กับฉันร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา เมื่อฟ้าไม่เคยเป็นใจวันที่ฝนพร่ำไม่เหลือใคร อีกนานเท่าไหร่ไม่รู้จะเช้าร้องไห้จนไม่เหลือหัวใจแต่ฉันก็ไม่เป็นไรแม้ไม่เหลือเธอไม่เหลือใครแต่ยังมีฝนเป็นคนสุดท้าย ร้องไห้กับฉัน…
l 
