บอกตัวเองว่าพร้อมเข้าใจในเหตุผล จะเป็นไรกับแค่บางคนที่เขาเดินจากไป วันเวลาก็รู้ยิ่งนานเท่าไร ยิ่งทำให้ลบลืมใครง่ายดาย เรื่องเธอคงเช่นกัน.. แต่ความจริงก็รู้ในใจยังคงเผลอ เหม่อมองดาวบนฟ้าที่เราเคยนั่งดูด้วยกัน กลิ่นจางๆ ปลอกหมอนลายมือ รูปถ่าย มันคอยแอบฟ้องว่าในทุกวัน ในใจยังมีแค่เธอ ทำไมเราเองเป็นคนแบบนี้ ชอบย้ำคิดย้ำจำให้เจ็บ เพื่ออะไร กับภาพเดิมๆ ที่คอยแต่ทำร้าย ช้ำนะที่ใจตัวเองซะเปล่า ยังควบคุมมันไม่ไหว ยิ่งย้ำคิดถึงสักเท่าไร ยิ่งลืมเธอไป ไม่ได้สักที เจอเรื่องราวเป็นภาพเดิมๆ เมื่อหลับตา ตื่นขึ้นมายังแว่วได้ยินน้ำเสียงเธอตรงนี้ ไปทำไมถนนที่ตรงร้านเก่า ฟังเพลงวนซ้ำของเราทุกที มันช่วยอะไรหรือไง ทำไมเราเองเป็นคนแบบนี้ ชอบย้ำคิดย้ำจำให้เจ็บ เพื่ออะไร กับภาพเดิมๆ ที่คอยแต่ทำร้าย ช้ำนะที่ใจตัวเองซะเปล่า ยังควบคุมมันไม่ไหว ยิ่งย้ำคิดถึงสักเท่าไร ยิ่งลืมเธอไป ไม่ได้สักที ทุกเข็มนาทีที่เคลื่อนผ่าน ติดอยู่กับการฝังใจ กว่าจะคบจนผูกพัน แล้วมาลบวันเหล่านั้น รู้ไหมยากเย็นแค่ไหน.. ทำไมเราเองเป็นคนแบบนี้ ชอบย้ำคิดย้ำจำให้เจ็บ เพื่ออะไร กับภาพเดิมๆ ที่คอยแต่ทำร้าย ช้ำนะที่ใจตัวเองซะเปล่า ยังควบคุมมันไม่ไหว ยิ่งย้ำคิดถึงสักเท่าไร ยิ่งลืมเธอไป ไม่ได้สักที หรือฉันต้องแพ้ให้หัวใจ ปล่อยมันให้จำภาพเธออย่างนี้..
l 
