เมื่อหนทาง ชีวิตใคร หักมุมเปลี่ยนไปไม่เหมือนวันเก่า เมื่อถึงคราว ต้องเสียใครไป ไม่มีวัน จะเหมือนเคย ไม่มีใครเลยเหลือเพียงความเงียบเหงา ก็ชัดเจน ว่าเหลือเพียงเรา ธรรมดาเมื่อคนเราพบสิ่งใหม่ ที่สำคัญกว่าใครที่เคยร่วมทาง คนเดิมๆ ไม่มีความหมายสักอย่าง.. ก็เท่านั้น.. Oh.. Oh.. (วันเวลา) ถ้ามันต้องเป็นอย่างนั้น ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น ไม่ต้องกลัวว่าฉันไม่เข้าใจ ถ้ามันต้องเป็นอย่างนั้น จะให้มีคำพูดใด แค่เดินต่อไปเท่านั้น อย่างไม่มีใครเท่านั้น แค่อยู่ลำพัง อ้างว้าง ให้มันชินให้ทนไหว ก็เป็นแค่เพียงชีวิต หมดเลยที่ต้องเริ่มใหม่ ที่ต้องดำเนินไป.. อยู่อย่างไม่มีเธอ.. ก็รู้ดี ก็เข้าใจ แต่ความใจหายนั้นก็ช่างมัน อย่าว่ากัน ถ้าเห็นน้ำตา ไม่ฟูมฟาย ไม่อ้อนวอน แค่ใจรอนๆ ของคนที่เหนื่อยล้า แค่เสียใจ แค่ใช้เวลา ธรรมดาเมื่อคนเราพบสิ่งใหม่ ที่สำคัญกว่าใครที่เคยร่วมทาง คนเดิมๆ ไม่มีความหมายสักอย่าง.. ก็เท่านั้น.. Oh.. Oh.. (วันเวลา) ถ้ามันต้องเป็นอย่างนั้น ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น ไม่ต้องกลัวว่าฉันไม่เข้าใจ ถ้ามันต้องเป็นอย่างนั้น จะให้มีคำพูดใด แค่เดินต่อไปเท่านั้น อย่างไม่มีใครเท่านั้น แค่อยู่ลำพัง อ้างว้าง ให้มันชินให้ทนไหว ก็เป็นแค่เพียงชีวิต หมดเลยที่ต้องเริ่มใหม่ ที่ต้องดำเนินไป.. อย่างไม่มีเธอ.. อย่างไม่มีเธอ.. อยู่อย่างไม่มีเธอ..
l 
