จดชื่อคนของหัวใจ มาเก็บเอาไว้ในความคิดฮอด เมื่อชีวิตเดินทางมาจอด อยู่ในจุดที่จำห่างไกล
ต้องเป็นคนพลัดถิ่นถาวร อยู่แบบปอนปอนในซอกเมืองใหญ่ จากบ้านเกิดมานอนบ้านไกล ฝากฝันเอาไว้กับคำว่าสักวัน
เหมือนเอาความเหงามาจ่าย แลกรายได้ด้วยการไกลบ้าน เก็บแรงใจจากคนคิดฮอดกัน สร้างภูมิต้านทานในวันเจ็บร้าว
หนาวหัวใจ ยามต้องซุกกายชายคาบ้านเขา เหงาในหัวใจ ดิ้นรนเท่าไรยิ่งไกลบ้านเรา ดึงคนในความคิดฮอด มากอดในใจเบาเบา แม่พ่อคือพระคุ้มเกล้า ส่วนอ้ายเราคนนั้นคือหัวใจ
ย่านแต่คนลืมคิดฮอดกัน แอบเปลี่ยนทางฝันเมื่อมีคนใกล้ อยากให้รู้ว่าคนอยู่ไกล หัวใจอยากถูกคิดฮอดทุกวัน
เหมือนเอาความเหงามาจ่าย แลกรายได้ด้วยการไกลบ้าน เก็บแรงใจจากคนคิดฮอดกัน สร้างภูมิต้านทานในวันเจ็บร้าว
หนาวหัวใจ ยามต้องซุกกายชายคาบ้านเขา เหงาในหัวใจ ดิ้นรนเท่าไรยิ่งไกลบ้านเรา ดึงคนในความคิดฮอด มากอดในใจเบาเบา แม่พ่อคือพระคุ้มเกล้า ส่วนอ้ายเราคนนั้นคือหัวใจ
อ้อมแขนของความห่วงใย จะกอดกันไว้ในความคิดฮอดทุกวัน อ้อมแขนของความห่วงใย จะเติมอุ่นไอให้กันและกัน
|