คนไม่มีแฟน ก็เหมือนเพลงที่มีแค่ทำนอง ขาดอีกคนที่เป็นคำร้อง มาเติมทำนองชีวิตให้เต็ม ขาดคนร่วมฝัน แลกเงินด้วยงานเหงื่อเม็ดเค็มๆ ให้เจ้านายนำเสียงเข้มๆ ชี้นิ้วสั่งงานอย่างนั้นอย่างนี้
ไม่รู้ว่าเธอ เคยรู้สึกคล้ายๆ กันหรือไม่? ชีวิตลูกจ้างห่างบ้านมาไกล แบบว่าเดียวดายบ่อยไหมคนดี ทำงานไม่ไกล เจอหน้าทักทายตามฟอร์มทุกที แต่จริงๆ แล้วลุ้นเต็มที่ ชาตินี้จะมีโอกาสบอกไหม?
* อยากมีเธอเป็นแฟน อยากเดินควงแขน กับเธอ คนที่โดนใจ อย่างน้อยยามเหงา ยังพอมีคนโทรคุยได้ ถามทุกข์สุข ให้กำลังใจ เป็นอะไรที่เข้าใจกัน
ก็เลยอยากมีเธอเป็นแฟน? หากได้ควงแขน กับเธอ คงสุขดังฝัน เฝ้าแอบมองเธอ พอลืมเหงาไปวันๆ ประสาคนคุ้นหน้ากัน ที่เธอไม่รู้ความจริงบ้างเลย.
หากเธอเข้าใจ ชีวิตเดียวดายของคนไกลบ้าน แค่หันมาสบตากัน สักครั้งต่อวัน แทนการเฉยเมย หรือเธอจะให้โอกาสเลขหมายสร้างความคุ้นเคย โทรมาฟังถ้อยคำเชยๆ ที่ใช้เฉลยทุกอย่างในใจ
( ซ้ำ * )
เฝ้าแอบมองเธอ พอลืมเหงาไปวันๆ ประสาคนคุ้นหน้ากัน ที่เธอไม่รู้ความจริงบ้างเลย
|