รู้ทันที ว่าทรมาน มันอาการเป็นเช่นไรก็เมื่อวันที่เธอ จากกันไปไม่ย้อนมาไม่คิดเลยวันนึงคำว่าเรา จะลงเอยด้วยน้ำตาอยากพูดคำว่าลา ก็สายไปทุกคืนหลับยังไม่ลง เฝ้าแต่คิดถึงเธอเสมอไม่มีสิทธิ์ได้พบเจอ จบไปแล้ว ต้องยอมเข้าใจเหมือนทุกสิ่งถูกสร้างมา จบด้วยการจากลาเหมือนโชคชะตา กำหนดไว้ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจโลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอมันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ เหมือนตัวคนเดียวหลายคนที่เคยเดินเข้ามา แล้วก็ลาลับหายไปแต่แปลกตรงที่ใจ ยังไม่ลืมเธอสักทีแค่เสี้ยวเวลา พาเราจากกัน ความเป็นจริงไม่ปราณีไม่มีวันพรุ่งนี้ ให้รักเธอทุกคืนหลับยังไม่ลง เฝ้าแต่คิดถึงเธอเสมอไม่มีสิทธิ์ได้พบเจอ จบไปแล้ว ต้องยอมเข้าใจเหมือนทุกสิ่งถูกสร้างมา จบด้วยการจากลาเหมือนโชคชะตา กำหนดไว้ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจโลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอมันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ เหมือนตัวคนเดียวเหมือนทุกสิ่งถูกสร้างมา จบด้วยการจากลาเหมือนโชคชะตา กำหนดไว้ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจโลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอมันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจโลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอมันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ เหมือนตัวคนเดียวมันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ เมื่อไม่มีเธอ..
l 
