วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างปล่าว ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม กลับจำข้ามคืนถึงพฤหัส วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด วันเสาร์ความความเหงาก็ยังเท่าเดิม 7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้ ไม่มี วี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร วันไหนจะลืมเธอ วันพรุ่งนี้หรือนานแค่ไหน หนึ่งเดือนหรือข้ามไปจนเป็นปี ต้องใช้กี่ความเหงาลบภาพเก่าคราวนี้ ไม่มีอะไรที่ค้างคา 7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้ ไม่มี วี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร วันไหนจะลืมเธอ วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างปล่าว ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม กลับจำข้ามคืนถึงพฤหัส วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด วันเสาร์ความความเหงาก็ยังเท่าเดิม สักวันคงลืมเธอได้ลง สักวันเราคงเหมือนคนเก่า ไม่เหงา ไม่ทรมาน... 7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้ ไม่มี วี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร วันไหนจะลืมเธอ 7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย จากนี้ต้องคอยบอกใจ จำไว้ต้องลืมเธอ...
l 
