แม่ : ฮัลโหล ดาวบ่ลูกหล่าดาว : ค่าแม่ : ปิดเทอมแล้วกลับมาซอยแม่เฮ็ดนาแหน่เด๊อดาว : โอเคค่า คุณแม่ขา แค่นี้นะคะแม่ : เออหนูดาวเป็นลูกสาวกกจบชั้นม.6 โรงเรียนบ้านหนองใหญ่คุณแม่ขายไร่ขายนา ส่งดาวเข้ามาเรียนมหาลัยมาเรียนอยู่ในกรุงเทพ ยูนิเวอร์ซิตี้ที่ทันสมัยดาวสวยดาวเริ่ดดาวเด่น คนมันสวยทำอะไรก็เด่นก็เลยถูกพรีเซ้นต์ให้เป็นดาวมหาลัยเพื่อนๆที่คณะ ปลื้มดาวสุดๆเลยนะฮะซัมเมอร์แม่เรียกตัวกลับมาช่วยทำไร่ทำนาอยู่ที่บ้านหนองใหญ่ไปอยู่บ้านป่ากับดงดาวบอกตรงๆว่ามันไม่ใช่บ้านนอกขาดการพัฒนามีแต่ทุ่งนาและหมูหมากาไก่ชาวบ้านก็ด้อยการศึกษากินแต่ปลาร้าที่ไม่พาสเจอร์ไรซ์กินกบกินอึ่งกินแย้ แมงจินูน แมงจิโป่ม ดักแด้กินแม้แต่กุดจี่ที่อยู่ในกองขี้ควายฮื้อ กินเข้าไปได้ไงอะ แวะหนุ่มๆมีแต่ซุมโลโซเมาเหล้าขาว เหล้าโท ซิ่งมอเตอร์ไซค์ไม่เหมือนหนุ่ม ม.กรุงเทพขี่เบนซ์ ขี่เชฟ บีเอ็ม รุ่นใหม่ลูกทุ่งฟังไม่เป็นจริงๆดาวชอบสตริง โฟร์ มด กอล์ฟ ไมค์อยากไปเมืองทองธานี ดูอคาเดมี่แฟนตาเซียก็มีแต่เสียงอีสาน นกน้อย ปอยฝ้ายคำมอด ลูกแพร เงี๊ยะ หมอล้ำ หมอลำเซ็นทรัล โรบินสัน เดอะมอลล์เซเว่น บิ๊กซี ไม่มีที่บ้านหนองใหญ่มีแต่ตลาดนัดคลองถม ไร้รสนิยม ดาวรับไม่ได้เสื้อยืดตัว199 ไม่รู้ว่าเขาใส่ได้ยังไงเคยเดินเล่นแถวเซ็นเตอร์พอยท์ต้องมาเดินต้อยๆไล่วัวไล่ควายคิดมาเศร้าใจอดสู คิดถึงสังคมหรูๆตอนที่ดาวเรียนอยู่เป็นดาวมหาลัยเจอสังคมบ้านนอกๆอย่างนี้ ดาวปรับตัวไม่ทันนะไปนาใส่เกิบส้นสูง ตกคันนาหงายท้องดาวนั่งร้องไห้ใส่เอวต่ำสายเดี่ยวเกี่ยวข้าวควายเถิกควายเฒ่ายืนน้ำลายไหลคุณแม่พานั่งรถอีแต๊ก หัวสั่นด๊อกแด๊กกลับถึงบ้านเป็นไข้ อยู่มหาลัยเป็นเชียร์ลีดเดอร์เป็นพริตตี้ เป็นพรีเซ็นเตอร์ให้มาเป็นฟาร์เมอร์ดาวว่า มันไม่ใช่ มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของดาวอะแม่ขาอยากกลับกรุงเทพ คิดถึงเพื่อนๆ ที่มหาลัยหนูเบื่อบ้านนอกคอกนาหยะแหยง ปลาร้า และกลิ่นโคน สาปควายดาวเบื่อชีวิตคันทรี่ อยากไปอยู่ ซิตี้ เป็นดาวมหาลัยอย่างหนูมันต้องอยู่กรุงเทพ ถึงจะตรงคอนเซ็ปต์ที่ดาวตั้งไว้อะแม่ : คุณสิไปตายไสกะไปโลดไห้ไปเรียนกะบ่มีประโยชน์ มาอยู่บ้านกะบ่มีประโยชน์ไปตายไสกะไปโลด ผมกะรับบ่ได้ ผมกะรับบ่ได้ ผมกะรับบ่ได้แม่ : อี่ดาวมหาลัย อี่พรีเซ็นเตอร์ใหญ่ ผมเบิดนาไปจักท่งแล่วมื่อได๋ คุณสิเรียนจบกับเขาจักเทียละหือดาว : คุณแม่ขา มาว่าหนู่อย่างนี้ได้ยังไงมันเสื่อมเสียเกียรติภูมิดาวมหาลัย นะคะ คุณแม่ขาแม่ : ว่าซือๆ กะไคตั๊ว ผมบ่ตีนยันตกคันแท กะบุญหัวคุณแล่วตั๊วดาว : แม่ไม่เข้าใจดาว แม่ไม่เข้าใจความเป็นดาวมหาลัยแม่ไม่เซ้นสิถีฟ แม่ไม่เซ้นสิถีฟอ่อนไหวกับเรื่องอย่างนี้หรอกแม่ : มีแต่ผมสิถีบคุณนั่นหละ อี่ดาวมหาลัยใหญ่มื่อนี่หละคุณสิกลายเป็นดาวรุ่งพุ่งสู่เมร คุณฮู่บ่ หือ
l 
