อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัยว่าทำไมคนเราถึงต้องมีความเหงาชีวิตก็อยากอยู่แล้ว ไม่เคยเป็นของเราทุกครั้งยังมีเรื่องราวที่มันซับซ้อนให้ทำมากมายแต่ละวันวงจรชีวิตก็ดูซ้ำซ้ำ ก้อต้องทำทำทำและต้องทำต่อไปบางครั้งเหมือนฉันไม่รู้ ฉันจะทำเพื่อใครเหมือนฉันไม่มีจุดหมายที่ใจเฝ้าคอย..อยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเหงาอะไรมากมายอยากรู้ทำไมฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอยกับภาระที่ฉันต้องรับมา เวลาที่มีก้อน้อยแต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอเมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอเป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้าที่ยังนอนละเมอ แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไปอยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเหงาอะไรมากมายอยากรู้ทำไมฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอยกับภาระที่ฉันต้องรับมา เวลาที่มีก้อน้อยแต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอเมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอเป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้าที่ยังนอนละเมอ แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไปนี่เหรอชีวิตของฉัน ที่ยังคงละเมอและแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
l 
