ก็รู้.. เหมือนกระจกกั้นกลางคล้ายมีม่านบางๆ มากั้นเราไว้อยู่ใกล้ก็เหมือนห่างกันก็รู้ เหมือนว่ายิ่งจะฝัน ฉันยิ่งเจอทางตันเมื่อใครคนนั้น ได้ชื่อว่าคนข้างกายโชคชะตาเล่นกลแกล้งฉันทำไมให้มาพบเธอเมื่อสายเกินไปและเขาไม่ผิด ไม่มีสิทธิ์ทำเขาเสียใจอยากเข้าไปหา ไม่กล้าจะทำอย่างนั้นอยากสบตากัน ฉันจำต้องเมินหน้าไปอยากบอกกับเธอ บอกกับเธอบอกว่ารักมากแค่ไหนแต่ฉันก็ต้องห้ามใจ ไม่มีทางใดให้ฉันได้รักเธอไม่รู้ ฉันต้องหยุดตรงไหน ฉันต้องทำยังไงจึงจะตัดใจ ให้เลิกคิดถึงแต่เธอไม่รู้ ถ้าไม่ต้องมาเจอ ถ้าไม่ต้องพบเธอจะมีวันไหน ที่ใจจะลืมซะทีโชคชะตาเล่นกลแกล้งฉันทำไมให้มาพบเธอเมื่อสายเกินไปและเขาไม่ผิด ไม่มีสิทธิ์ทำเขาเสียใจอยากเข้าไปหา ไม่กล้าจะทำอย่างนั้นอยากสบตากัน ฉันจำต้องเมินหน้าไปอยากบอกกับเธอ บอกกับเธอบอกว่ารักมากแค่ไหนแต่ฉันก็ต้องห้ามใจ ไม่มีทางใดให้ฉันได้รักเธอไม่รู้ ฉันต้องหยุดตรงไหน ฉันต้องทำยังไงจึงจะตัดใจ ให้เลิกคิดถึงแต่เธอไม่รู้ ถ้าไม่ต้องมาเจอ ถ้าไม่ต้องพบเธอจะมีวันไหน ที่ใจจะลืมซะทีโชคชะตาเล่นกลแกล้งฉันทำไมให้มาพบเธอเมื่อสายเกินไปและเขาไม่ผิด ไม่มีสิทธิ์ทำเขาเสียใจอยากเข้าไปหา ไม่กล้าจะทำอย่างนั้นอยากสบตากัน ฉันจำต้องเมินหน้าไปอยากบอกกับเธอ บอกกับเธอบอกว่ารักมากแค่ไหนแต่ฉันก็ต้องห้ามใจ ไม่มีทางใดให้ฉันได้รักเธอ
l 
