ความมืดมิดอยู่ตรงนี้ ไม่มีแสงดาวสักดวง ไม่เห็นแสงเดือนดวงไหน ควานหาว่าตัวฉันยืนที่ใด ไม่รู้ ไม่เจออะไร ข้างในดวงใจ ใครที่เห็นฉันบ้าง มีแต่ความกลัว กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง หลับตาลืมตาไม่ต่างกันเลย ไม่เจอสักครั้ง เมื่อไหร่ คืนนี้จะเช้า เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน ตอนนี้ข้างในจิตใจ มันแสนทรมาน จะผ่านมันไปได้ไหม ได้แต่เหม่อ มองไปสุดตา รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า สลายทุกความมึดมน ให้พ้นเป็นวันใหม่ ยังคงมีจริงใช่ไหม พรุ่งนี้ที่ฉันนั้นเฝ้ารอ กับชีวิตที่มืดมิด แค่อยากขอใครสักคน นำทางฉัน มีบ้างหรือไม่ ข้างในดวงใจ ใครที่เห็นฉันบ้าง มีแต่ความกลัว กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง แค่อยากมีใครสักคนที่พอเข้าใจฉันบ้าง หลับตาลืมตาไม่ต่างกันเลย ไม่คยเห็นสักครั้ง ข้างในดวงใจมีใครเห็นหรือไม่ เจ็บปวดเพียงใดขอเพียงแค่ใครสักคน ได้โปรดนำทางและฉุดให้ฉันได้หลุด ได้พ้น เมื่อไหร่ชีวิตจะเช้า เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน ตอนนี้ข้างในจิตใจมันแสนทรมาน จะผ่านมันไปได้ไหมได้แต่เหม่อมองไปสุดตา รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า สลายทุกความมึดมนให้พ้นเป็นวันใหม่ ยังคงมีจริงใช่ไหม ยังเหม่อ รอใครคนนั้น รอคอยให้คนอย่างฉันเจอคนที่เข้าใจ สลายทุกความมึดมน เปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่ มันคงมีจริงใช่ไหม สักคนที่นำทางหัวใจ เป็นแสงแรกแห่งชีวิต สลายทุกความผิดหวัง ฉุดฉันให้เดินไป ยังมีจริงใช่ไหม คนนั้นที่ฉันนั้นเฝ้ารอ ใครสักคนที่เข้าใจ
l 
