ไม่เหลือทาง ทางให้เดินต่อไปได้สองคน คงต้องมีหนึ่งคนที่ต้องไป ไม่ฉันก็เธอ ไม่มีทางไหนเลือกได้เลย เหมือนฟ้าไกล มันไม่เคยจะมีสักค่ำคืน ฟ้าไม่เคยส่งจันทร์ขึ้นสองดวง ขึ้นมาพร้อมกัน ไม่เธอก็ฉัน คนหนึ่งจะต้องไป แผ่นดินมันเล็กเกิน ไม่พอให้เราสองคนยืน จำไว้ใส่หัวใจ ไม่ว่าจะแพ้ชนะ แต่ฉันไม่ไหวหวั่น แพ้ชนะไม่รู้จะสู้ไป ไม่ยอมให้มีใคร หยิบเอาสิ่งที่รัก แย่งไปจากมือ ไม่ว่าจะแพ้ชนะ ไม่สนจะสู้ต่อ ฉันไม่ขอยอมแพ้ อย่างง่ายดาย ต้องมีใครคนหนึ่ง ออกไปจากตรงนี้ นี่คือโชคชะตา เพราะรักจริง จึงไม่ยอมให้ใครได้แย่งไป ใครเข้ามา ก็จะต้องสู้ตาย ทุ่มเททั้งใจไม่มีวันถอย ถอยให้ใคร เหมือนฟ้าไกล มันไม่เคยจะมีสักค่ำคืน ฟ้าไม่เคยส่งจันทร์ขึ้นสองดวง ขึ้นมาพร้อมกัน ไม่เธอก็ฉัน คนหนึ่งจะต้องไป แผ่นดินมันเล็กเกิน ไม่พอให้เราสองคนยืน จำไว้ใส่หัวใจ ไม่ว่าจะแพ้ชนะ แต่ฉันไม่ไหวหวั่น แพ้ชนะไม่รู้จะสู้ไป ไม่ยอมให้มีใคร หยิบเอาสิ่งที่รัก แย่งไปจากมือ ไม่ว่าจะแพ้ชนะ ไม่สนจะสู้ต่อ ฉันไม่ขอยอมแพ้ อย่างง่ายดาย ต้องมีใครคนหนึ่ง ออกไปจากตรงนี้ นี่คือโชคชะตา ไม่ว่าจะแพ้ชนะ แต่ฉันไม่ไหวหวั่น แพ้ชนะไม่รู้จะสู้ไป ไม่ยอมให้มีใคร หยิบเอาสิ่งที่รัก แย่งไปจากมือ ไม่ว่าจะแพ้ชนะ ไม่สนจะสู้ต่อ ฉันไม่ขอยอมแพ้ อย่างง่ายดาย ต้องมีใครคนหนึ่ง ออกไปจากตรงนี้ นี่คือโชคชะตา
l 
