ไม่เหลือทางทางให้เดินต่อไปได้สองคนคงต้องมีหนึ่งคนที่ต้องไปไม่ฉันก็เธอไม่มีทางไหนเลือกได้เลยเหมือนฟ้าไกลมันไม่เคยจะมีสักค่ำคืนฟ้าไม่เคยส่องจันทร์ขึ้นสองดวงขึ้นมาพร้อมกันมีเธอกับฉันคนหนึ่งจะต้องไปแผ่นดินมันเล็กเกินไม่พอให้เราสองคนยืนจำไว้ใส่หัวใจไม่ว่าจะแพ้ชนะแต่ฉันไม่ไหวหวั่นแพ้ชนะไม่รู้จะสู้ไปไม่ยอมให้มีใครมาหยิบเอาสิ่งที่รักมาแย่งไปจากมือไม่ว่าจะแพ้ชนะไม่สนจะสู้ต่อฉันไม่ขอยอมแพ้อย่างง่ายดายต้องมีใครคนหนึ่งออกไปจากตรงนี้นี้คือโชคชะตาเพราะรักจริงจึงไม่ยอมให้ใครได้แย่งไปใครเข้ามาก็จะต้องสู้ตายทุ่มเททั้งใจไม่มีวันถอยถอยให้ใครเหมือนฟ้าไกลมันไม่เคยจะมีสักค่ำคืนฟ้าไม่เคยส่องจันทร์ขึ้นสองดวงขึ้นมาพร้อมกันมีเธอกับฉันคนหนึ่งจะต้องไปแผ่นดินมันเล็กเกินไม่พอให้เราสองคนยืนจำไว้ใส่หัวใจไม่ว่าจะแพ้ชนะแต่ฉันไม่ไหวหวั่นแพ้ชนะไม่รู้จะสู้ไปไม่ยอมให้มีใครมาหยิบเอาสิ่งที่รักมาแย่งไปจากมือไม่ว่าจะแพ้ชนะไม่สนจะสู้ต่อฉันไม่ขอยอมแพ้อย่างง่ายดายต้องมีใครคนหนึ่งออกไปจากตรงนี้นี้คือโชคชะตาไม่ว่าจะแพ้ชนะแต่ฉันไม่ไหวหวั่นแพ้ชนะไม่รู้จะสู้ไปไม่ยอมให้มีใครมาหยิบเอาสิ่งที่รักมาแย่งไปจากมือไม่ว่าจะแพ้ชนะไม่สนจะสู้ต่อฉันไม่ขอยอมแพ้อย่างง่ายดายต้องมีใครคนหนึ่งออกไปจากตรงนี้นี้คือโชคชะตา
l 
