เดินมายืนอยู่ตรงหน้าประตู สิ่งที่รู้คือเธอก็คงจะอยู่ข้างในยืนมองดูอยู่นานแต่ฉันไม่กล้าเข้าไป เธอจะมองยังไง ฉันไม่รู้จริงๆฉันไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร หากเธอทำเป็นมองไม่เห็นและทำเฉยชาในมือมีจดหมายที่เขียนมันด้วยน้ำตา วางอยู่ตรงประตู เธออ่านดูได้ไหมหนึ่งคำจากคนทำตัวไม่ดี ที่มองกลับมายังคงเสียดาย ขอโทษที่เคยได้ทำให้เธอเสียใจหนึ่งใจที่ดีเธอมีให้กัน แต่คนอย่างฉันก็ยังทิ้งไป ยกโทษให้ฉันได้ไหมที่แล้วมา ฉันเสียใจจริงๆคงไม่มีอะไรมากกว่านี้ แค่คนแพ้ไม่มีที่ไปก็เลยแวะมาฉันไม่กล้าจะเจอให้เธอซับน้ำตา แม้ว่าใจของฉัน มันแทบทนไม่ไหวหนึ่งคำจากคนทำตัวไม่ดี ที่มองกลับมายังคงเสียดาย ขอโทษที่เคยได้ทำให้เธอเสียใจหนึ่งใจที่ดีเธอมีให้กัน แต่คนอย่างฉันก็ยังทิ้งไป ยกโทษให้ฉันได้ไหมที่แล้วมา ฉันเสียใจจริงๆหนึ่งคำจากคนทำตัวไม่ดี ที่มองกลับมายังคงเสียดาย ขอโทษที่เคยได้ทำให้เธอเสียใจหนึ่งใจที่ดีเธอมีให้กัน แต่คนอย่างฉันก็ยังทิ้งไป ยกโทษให้ฉันได้ไหมที่แล้วมา ฉันเสียใจจริงๆ
l 
