วันแต่ละวันเนิ่นนานเหลือเกิน คืนแต่ละคืนช่างดูเชี่องช้า สำหรับฉัน และไม่รู้ว่าทุกวันนั้นสิ้นสุดเมื่อไร เมื่อใจมันสับสนอย่างนี้ มองไปทางไหนก็ดูว่างเปล่า ราวกับชีวิตจะต้องปวดร้าวตลอดไป เมื่อวันนี้ฟ้ามืดลง น้ำตาก็รินไหล นี่ใช่ไหมคือการพลัดพรากที่ฉันต้องเจอ จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป นี่คือวันของการจากลา ด้วยหัวใจที่แตกสลาย ต้องมองภาพเธอจากไป มันปวดร้าวเหลือเกิน ลมที่มันพัดผ่านตัวฉันไป เธอจะได้รับ ได้รู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม อยากบอกเธอ ฉันเสียใจ เสียใจมากแค่ไหน ที่ไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้เลย จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้ ภาพเธอเหล่านั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน เหมือนมีใครมาเชือดมากรีดอยู่ในหัวใจ ขอเวลาอีกนิดได้ไหม ฉันมีถ้อยคำอีกตั้งมากมาย หันมามองอีกทีได้ไหม นี่คือฉันคือคนที่รักเธอ นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้ ภาพเธอคราวนั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน เหมือนมีใครมาเชือดกรีดอยู่ในหัวใจ และมันคงจะเป็นอย่างนี้ ไปนานเท่านาน ตราบจนสิ้นใจ ขอแค่เพียงให้เธอรู้ไหม ฉันรักเธอเหลือเกิน
l 
