อยู่ในคืนอย่างเนี๊ยที่มีดาวเกลื่อนฟ้าแต่เธอไม่มองกลับถามถึงจันทร์แล้วพอจันทร์ส่องประกายให้เห็นเด่นเป็นดวงสดใสแต่เธอไม่ดูกลับไปคิดถึงเอาแต่ดาวไม่รู้เมื่อไหร่จะเห็นเห็นที่เธออยากจะเห็นไม่รู้เมื่อไหร่แหละเธอนั้นจะสุขใจคิดถึงเรื่องที่ไม่เห็นที่เห็นเธอก็ไม่ซึ้งอย่างนี้เมื่อไหร่ที่เธอพอจะยิ้มได้อยู่ตรงไหนอยู่ตรงไหนจะไกลใกล้สักเพียงไหนก็คงไม่ได้ช่วยอะไรให้เธอหลับฝันดีดีอยู่ตรงนี้อยู่ตรงนี้จะฝากไว้อยู่ตรงนี้อยู่ที่ใจเธอเองนั่นไงถ้าเธอพอใจแค่นั้นพออยู่ข้างหน้าเธอนั้นคือทะเลสดใสแดดเป็นสีทองส่องบนพื้นทรายแล้วเธอก็กลับจะคอยแต่ถามอยากจะมองภูเขาไม่ดูบ้างเลยว่าทะเลสวยซักเท่าไรไม่รู้เมื่อไหร่จะเห็นเห็นที่เธออยากจะเห็นไม่รู้เมื่อไหร่แหละเธอนั้นจะสุขใจคิดถึงเรื่องที่ไม่เห็นที่เห็นเธอก็ไม่ซึ้งอย่างนี้เมื่อไหร่ที่เธอพอจะยิ้มได้อยู่ตรงไหนอยู่ตรงไหนจะไกลใกล้สักเพียงไหนก็คงไม่ได้ช่วยอะไรให้เธอหลับฝันดีดีอยู่ตรงนี้อยู่ตรงนี้จะฝากไว้อยู่ตรงนี้อยู่ที่ใจเธอเองนั่นไงถ้าเธอพอใจแค่นั้นพออยู่ตรงไหนอยู่ตรงไหนจะไกลใกล้สักเพียงไหนก็คงไม่ได้ช่วยอะไรให้เธอหลับฝันดีดีอยู่ตรงนี้อยู่ตรงนี้จะฝากไว้อยู่ตรงนี้อยู่ที่ใจเธอเองนั่นไงถ้าเธอพอใจแค่นั้นพอ
l 
