โถ! ระทดระทวยทุกข์ระทมอะไรขนาดนั้น โถ! เขาทิ้งทุ่นเธอได้ยังไง โถ! ดูซีดดูเซียวซะไม่มี ใครกันน่ะทำไว้ ช่างร้ายนัก ทำซะเธอโทรม (คอรัส : เชื่อเลย เชื่อเลย เชื่อเลย ก็ใครนะ) ไหนนะเขาเล่นแรง เขารังแกเกเร ยังไงนะ เหมือนมั๊ย เหมือนที่เธอนั้นเคยทำ โถ! กระเซอะกระเซิงซะไม่มีใครทำให้เธอช้ำ อยากตามไปตบมือให้เขาซักครั้ง มันต้องอย่างนี้ ค่อยถึงใจ ต้องอย่างนี้ ถึงมันจะเหมาะสม มันต้องอย่างนี้ ค่อยสาใจ ต้องอย่างนี้ ค่อยน่าติดตามชม มันต้องอย่างนี้ ค่อยโล่งใจ ต้องอย่างนี้ ถึงดู จะเหมาะสม มันต้องอย่างนี้ ค่อยชื่นใจ พวกผู้ร้ายไม่ควรจะลอยลม ได้ตั้งนาน เสือไม่ใช่รึเธอ ไหนเธอเคยว่าเธอน่ะคือเสือ ทิ้งสาวๆให้ซึมได้ทุกราย นึกนะ นึกมานานว่ามันคงไม่ยุติธรรมนะ ถ้าเสือร้ายจะได้ลอยนวล (คอรัส : ไม่ควร ไม่ควร ไม่ควร จะปล่อยไว้) ไหนนะเขาเล่นแรง เขารังแกเกเร ยังไงนะ เหมือนมั๊ย เหมือนที่เธอนั้นเคยทำ โถ! กระเซอะกระเซิงซะไม่มีใครทำให้เธอช้ำ อยากตามไปตบมือให้เขาซักครั้ง มันต้องอย่างนี้ ค่อยถึงใจ ต้องอย่างนี้ ถึงมันจะเหมาะสม มันต้องอย่างนี้ ค่อยสาใจ ต้องอย่างนี้ ค่อยน่าติดตามชม มันต้องอย่างนี้ ค่อยโล่งใจ ต้องอย่างนี้ ถึงดู จะเหมาะสม มันต้องอย่างนี้ ค่อยชื่นใจ พวกผู้ร้ายไม่ควรจะลอยลม ได้ตั้งนาน มันต้องอย่างนี้ ค่อยถึงใจ ต้องอย่างนี้ ถึงมันจะเหมาะสม มันต้องอย่างนี้ ค่อยสาใจ ต้องอย่างนี้ ค่อยน่าติดตามชม มันต้องอย่างนี้ ค่อยโล่งใจ ต้องอย่างนี้ ถึงดู จะเหมาะสม มันต้องอย่างนี้ ค่อยชื่นใจ พวกผู้ร้ายไม่ควรจะลอยลม ได้ตั้งนาน
l 
