เหมือนอ้างว้างอยู่เพียงลำพังในห้องที่ไร้ประตู เหมือนต้นไม้ขาดคนมาดูแห้งแล้งลงไปทุกทีทุกที เหมือนเปลวเทียนอ่อนแรงกำลังยิ่งนานยิ่งดูริบหรี่ เหมือนชีวิตถูกทิ้งในความเงียบงัน เกือบคิดว่าไม่มีแล้วคนที่เกิดมาเพื่อฉัน แต่แล้วเธอก็เดินเข้ามา ความรักของเธอลบคำว่าเหงาและเขียนคำว่าเข้าใจ ได้รู้ว่าควรหายใจเพื่อใครให้ฉันยิ้มได้อีกคน จากวันนี้โลกจะมีคนเหงาน้อยลงไปสองคน ไม่มีแล้วคนที่ใจหม่นๆ เมื่อเรามีกันและกัน เหมือนว่าห้องได้เจอประตูเปิดมาพบความสวยงาม เหมือนต้นไม้มีคนรดน้ำให้มันชุ่มชื้นขึ้นมาขึ้นมา เหมือนเปลวเทียนได้มือประคองป้องลมให้ไฟสว่าง เหมือนชีวิตได้เจอปลายทางสักที เกือบคิดว่าไม่มีแล้วคนที่เกิดมาเพื่อฉัน แต่แล้วเธอก็เดินเข้ามา ความรักของเธอลบคำว่าเหงาและเขียนคำว่าเข้าใจ ได้รู้ว่าควรหายใจเพื่อใครให้ฉันยิ้มได้อีกคน จากวันนี้โลกจะมีคนเหงาน้อยลงไปสองคน ไม่มีแล้วคนที่ใจหม่นๆ เมื่อเรามีกันและกัน เกือบคิดว่าไม่มีแล้วคนที่เกิดมาเพื่อฉัน แต่แล้วเธอก็เดินเข้ามา ความรักของเธอลบคำว่าเหงาและเขียนคำว่าเข้าใจ ได้รู้ว่าควรหายใจเพื่อใครให้ฉันยิ้มได้อีกคน จากวันนี้โลกจะมีคนเหงาน้อยลงไปสองคน ไม่มีแล้วคนที่ใจหม่นๆ เมื่อเรามีกันและกัน เกือบคิดว่าไม่มีแล้วคนที่เกิดมาเพื่อฉัน แต่แล้วเธอก็เดินเข้ามา
l 
