อาจมีเวลาที่คนหนึ่งคน ต้องล้มต้องพลั้งไป และใครต่อใครก็คอยจะซ้ำเติมตอกย้ำ และเป็นเวลา ที่ดูช่างยาวนานเกินจะรับได้ เมื่อไม่มีใคร ที่คอยจะลบรอยเจ็บช้ำ ดั่งพายุฝนทำเราให้หลงทาง มืดมนอ้างว้างจนทนไม่ไหว แม้ว่าเราจะเคยล้ม แม้ว่าเราจะเคยพลั้ง แต่ฟ้าจะยังให้เราต้องก้าวไป แค่คนที่หกล้ม ต้องลุกขึ้นยืนให้เคยไว้ ขอให้เราได้ลองอีกครั้ง แม้ว่าเราจะเคยล้ม แม้ว่าเราจะเคยพลั้ง แต่ฟ้าจะยังให้เราต้องก้าวไป แค่คนที่หกล้ม ต้องลุกขึ้นยืนให้เคยไว้ ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง นี่คือเวลา ที่คนหนึ่งคนให้โอกาสหัวใจ ไม่มีหรอกใคร ไม่ผิดไม่พลั้งไม่เคยแพ้ อภัยได้ไหม อภัยให้กับตัวเองที่พลาดไป ให้จำเอาไว้ เวลาจะลบรอยบาดแผล ฝ่าพายุฝนในวันที่มืดมน เมฆหมอกผ่านพ้นคืนความสดใส แม้ว่าเราจะเคยล้ม แม้ว่าเราจะเคยพลั้ง แต่ฟ้าจะยังให้เราได้ก้าวไป แค่คนที่หกล้ม ลุกขึ้นยืนให้เคยไว้ ขอให้เราได้ลองอีกครั้ง แม้ว่าเราจะเคยล้ม แม้ว่าเราจะเคยพลั้ง แต่ฟ้าจะยังให้เราได้ก้าวไป แค่คนที่หกล้ม ลุกขึ้นยืนให้เคยไว้ ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แหงนมองขึ้นบนฟ้า เรายังมีความหวังและมีคุณค่า ลุกยืนขึ้นอีกครา เรื่องที่ผ่านมา เป็นเพียงอีกบทเรียนให้จดให้จำเอาไว้ ดั่งพายุฝนทำเราให้หลงทาง มืดมนอ้างว้างจนทนไม่ไหว ฝ่าพายุฝนในวันที่มืดมน เมฆหมอกผ่านพ้นคืนความสดใส แม้ว่าเราจะเคยล้ม แม้ว่าเราจะเคยพลั้ง แต่ฟ้าจะยังให้เราต้องก้าวไป แค่คนที่หกล้ม ต้องลุกขึ้นยืนให้เคยไว้ ขอให้เราได้ลองอีกครั้ง แม้ว่าเราจะเคยล้ม แม้ว่าเราจะเคยพลั้ง แต่ฟ้าจะยังให้เราได้ก้าวไป แค่คนที่หกล้ม ลุกขึ้นยืนให้เคยไว้ ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
l 
