* คุณครูครับ คุณครูครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณครูครับคุณครูครับ คุณครูครับ ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณครูครับคือสมมตินะครับสมมติ สมมติคุณครูเป็นเด็กสมมติว่าตอนยังเล็ก คุณครูไปชนจนจานมันแตกคุณครูก็เก็บเรียบร้อย คุณแม่ก็ยังไม่รู้ผมจะถามคุณครู ว่าคุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกไหมครับ คุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกคุณแม่ แล้วคุณแม่จะว่าไหมครับคุณครูจะบอกไหมครับ คุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกคุณแม่ แล้วคุณแม่จะตีไหมครับ(ไม่ตีหรอกค่ะ คุณแม่จะไม่ตีหนูหรอก เพราะหนูพูดความจริงไงคะ)(ถ้าหนูเป็นเด็กกล้าหาญ หนูกล้าพูดว่าหนูทำอะไร ครูว่านะ ไม่ตีหรอกค่ะ) (ซ้ำ *)แล้วสมมตินะครับสมมติ สมมติคุณครูเป็นเด็กสมมติว่าตอนเป็นเล็ก แล้ววิทยุคุณพ่อก็เสียคุณครูนั่นแหละที่ทำ คุณพ่อก็ยังไม่รู้ผมจะถามคุณครู ว่าคุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกไหมครับ คุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกคุณพ่อ แล้วคุณพ่อจะว่าไหมครับคุณครูจะบอกไหมครับ คุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกคุณพ่อ แล้วคุณพ่อจะตีไหมครับ(อืม..เด็กที่พูดความจริงนะคะ ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนหรอกจะตีลง) (บอกคุณพ่อไปเถอะค่ะ ว่าหนูเป็นคนทำ แล้วคุณพ่อจะภูมิใจมากเลย) (ซ้ำ *)ขอสมมติเป็นเรื่องสุดท้าย ตอนคุณครูมีคุณครูคุณครูของคุณครูไม่อยู่ แล้วแจกันของคุณครูก็แตกคุณครูนั่นแหละที่ทำ คุณครูของคุณครูไม่รู้ผมจะถามคุณครู ว่าคุณครูจะบอกไหมครับ** คุณครูจะบอกไหมครับ คุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกคุณครู แล้วคุณครูจะว่าไหมครับคุณครูจะบอกไหมครับ คุณครูจะบอกไหมครับคุณครูจะบอกคุณครู แล้วคุณครูจะตีไหมครับ(แจกัน แจกันสีดำ อันเล็กๆ เอ่อ...ที่อยู่บนโต๊ะครู)(ตอนนี้ แตกแล้ว ใช่ไหมคะ ใช่ไหมคะ)(ซ้ำ **)
l 
