ต้องจากบ้านนาถูกเกณฑ์กรมทหาร
หนุ่มทบ.สองลูกอีสาน มาประจำการชายแดนมาเลย์
บ้านเมืองขัดแย้ง สายตาระแวงพาให้ว้าเหว่
ชีวิตดั่งเรือลำน้อยลอยเล แขวนบนเส้นด้ายปลายกระบอกปืน
บ้านเกิดเมืองนอนที่จำจากจรตอนนี้
ลมดึกโชยมาหวิววี คงหลับฝันดีกันตลอดคืน
หนุ่มทหารเกณฑ์ ออกลาดตระเวนเสียจนดึกดื่น
เดือนเหงาดาวตกเสียงนกกลางคืน แว่วซ้อนเสียงปืนจากชายเขาไกล
* ในวันดีๆที่ไม่มีสถานการณ์ สาวเว้ายาวีกับบ่าวอีสาน
เคยยิ้มให้กันแบ่งปันน้ำใจ
ต่างภูมิลำเนา แต่ว่าเฮาก็เป็นคนไทย
ปลดประจำการกลับบ้านเมื่อไหร่ เบอร์ที่น้องให้จะหมั่นโทรมา
** เทือกเขาบูโดทาบทะมึนไกลมากมายความรัก
กี่ดวงชีวิตที่มอดดับ สังเวยความเชื่อแยกดินแบ่งฟ้า
อยู่ป้อมน้อยๆ กอดปืนยืนยามตีสามกว่าๆ
เสียงโอละเห่ของแม่แว่วมา
หัวใจครวญว่าคิดฮอดบ้านเด้
(ซ้ำ *,**)
อยู่ป้อมน้อยๆ กอดปืนยืนยามตีสามกว่าๆ
เสียงโอละเห่ของแม่แว่วมา
หัวใจครวญว่า......คิดฮอดบ้านเด้