คนหน้าตา “ดี” แต่… นิสัย “อัปรีย์” ก็มีถมไป  

การที่เราเป็น “คนดี” มันไม่ได้ การันตี ว่าเขาจะ “รัก” เรา  

“ขอบคุณ” เวลาและประสบการณ์ ที่ทำให้รู้เรารู้ “สันดาน” ของคนได้มากขึ้น  

อย่ากลัวคน ที่ชอบ พูดจาแรง แต่จงกลัวคน ที่เสแสร้ง พูดจาดี  

การ “ตอแหล” ที่อำมหิต คือการโยน “ความผิด” ให้คนอื่น “รับผิดชอบ”  

คบคน “ปากร้าย” แต่ “ใจดี” ดีกว่า คบคน “พูดจาดี” แต่ “ใจดำ”...

“คนเลว” ที่แสดงตัว ไม่น่ากลัวเท่า “คนชั่ว” ที่สวมหน้ากาก “เป็นคนดี”  

ไม่ว่าจะ “เด็ก” หรือ “ผู้ใหญ่” เวลา “เอาแต่ใจ” ก็ “งี่เง่า” พอๆ...

อย่า “ตอแหล” เพื่อให้ตัวเอง… ดูดี แล้วโยนเรื่อง “อัปรีย์” ไปให้คนดีๆ “รับผิดแทน”  

ไม่ต้อง “รัก” จนหมดใจ ขอแค่… “อย่ามีใคร” ในเวลาที่ยังมีกันและกัน